Lesse uit die verlede
1 ’n Asafpsalm.
O my volk, luister na my lering.
Gee ag op wat ek sê,
2 want ek wil julle onderrig
met ’n psalm.
Ek wil julle lesse leer
uit die verlede.
3 Wat ons gehoor het
en wat ons weet,
wat ons voorgeslagte
ons vertel het,
4 verswyg ons nie
vir ons kinders nie,
maar vertel
vir die volgende geslag
van die roemryke dade
van die Here,
van sy krag
en van sy wonderdade.
5 Hy het voorskrifte
aan Jakob gegee,
en sy gebooie aan Israel.
Hy het ons voorouers beveel
om dit aan hulle kinders te leer
6 sodat die volgende geslag
dit kan ken,
en selfs die ongebore kinders
weer húlle kinders kan leer.
7 So sal hulle op God kan hoop,
die werke van God
nie vergeet nie,
maar sy bevele gehoorsaam
8 en nie soos hulle voorouers wees nie.
Hulle is ’n ongehoorsame,
opstandige geslag,
wie se hart nie getrou was nie,
wie se gees ontrou was aan God.
9 Die Efraimiete
was goed bewapen,
met boogskutters in hulle leër.
Maar op die dag van die geveg
het hulle omgedraai.
10 God se verbond
het hulle nie gehou nie,
en hulle het geweier
om volgens sy voorskrifte
te lewe.
11 Hulle het sy dade vergeet,
die wonders
wat Hy hulle gewys het,
12 en die wonders
wat God gedoen het
voor die oë van hulle voorouers
in Egipte
en in die vlaktes van Soan.
13 Die see het Hy oopgekloof
en hulle laat deurtrek.
Hy het die water
soos mure laat staan.
14 Bedags het Hy hulle
met ’n wolk gelei,
en snags met ’n lig van vuur.
15 In die woestyn
het Hy rotse gekloof,
hulle laat drink
asof uit diepwaters.
16 Hy het waterstrome
uit die rots laat vloei,
die water soos riviere
laat stroom.
17 Tog het hulle voortgegaan
om teen Hom te sondig,
en in die woestyn
in opstand gekom
teen Hom, die Allerhoogste.
18 Met opset
het hulle God beproef,
en kos geëis na eie smaak.
19 Hulle het God uitgedaag
en gesê:
“Kan God kos gee
in die woestyn?
20 Toe Hy ’n rots geslaan het,
het daar water uitgekom
en strome het gevloei,
maar kan Hy ook brood verskaf
en vleis gee vir sy volk?”
21 Toe die Here dit hoor,
was Hy baie kwaad.
’n Vuur het teen Jakob ontbrand;
sy toorn
het teen Israel ontvlam,
22 want hulle het God
nie geglo nie,
en nie op sy verlossing
vertrou nie.
23 Hy het die wolke daarbo beveel,
die hemele se deure oopgemaak,
24 Hy het manna op hulle
laat reën om te eet,
uit die hemel brood vir hulle gegee.
25 Kos van engele het hulle geëet,
kos in oorvloed
het God gegee.
26 Hy het die oostewind
uit die hemel losgelaat,
en deur sy groot krag
die suidewind laat waai.
27 Hy het vleis oor hulle
soos sand laat reën,
voëls soos die sand van die seestrand.
28 Hy het dit
in hulle kamp laat val,
oral rondom hulle tente.
29 Hulle het
meer as genoeg geëet.
Hy het gegee
wat hulle gevra het.
30 Maar hulle honger
was nog nie gestil nie.
Met die kos nog in hulle mond,
31 het die toorn van God
hulle getref.
Hy het die sterkste manne
neergevel,
en die room van Israel
neergeslaan.
32 Tog het hulle aanhou sondig,
en geweier
om in sy wonders te glo.
33 Daarom het Hy
hulle dae in nietigheid
tot ’n einde laat kom,
en hulle jare in onheil.
34 Wanneer God sommige
van hulle laat omkom,
het hulle weer na sy wil gevra.
Dan het hulle berou getoon
en ywerig na God toe
teruggekom.
35 Hulle het onthou
God is hulle rots,
en die Allerhoogste
hulle verlosser.
36 Maar met die mond
het hulle Hom bedrieg;
en met die tong
vir Hom gelieg.
37 Hulle hart
was ontrou aan Hom,
sy verbond
het hulle nie gehou nie.
38 Tog was Hy genadig
en het hulle sondes vergewe
en nie hulle almal vernietig nie.
Dikwels het Hy sy toorn
teruggehou
en sy woede nie losgelaat nie.
39 Want Hy het daaraan gedink
dat hulle sterflinge is,
’n asempie wat spoedig verdwyn
en nooit weer terugkom nie.
40 Hoe dikwels het hulle
in die woestyn
teen Hom in opstand gekom,
en het hulle in die woesteny
sy hart bedroef!
41 Weer en weer
het hulle God getart
en die Heilige van Israel
gepynig.
42 Hulle het vergeet van sy mag,
van die dag toe Hy hulle
verlos het van die vyand,
43 toe Hy sy tekens
in Egipte getoon het,
en sy wonders
in die veld by Soan.
44 Hy het hulle riviere
in bloed verander
sodat niemand
uit hulle strome kon drink nie.
45 Hy het muggies gestuur
om hulle te byt,
en paddas om hulle te verwoes.
46 Hy het hulle oeste
aan sprinkane gegee;
hulle hele opbrengs is opgevreet.
47 Hy het hulle wingerde
met hael verwoes
en hulle wildevyebome
met ryp verniel.
48 Hy het die vee
aan hael oorgegee,
hulle skape aan weerligstrale.
49 Hy het sy toorn teen hulle
losgelaat:
woede, gramskap en ellende
was vir U hulle
boodskappers van onheil.
50 Dit was ’n weg vir sy toorn:
Hy het hulle lewens
nie gespaar nie,
maar hulle oorgegee aan die pes.
51 Al die eersgeborenes in Egipte
het Hy getref,
al die oudste seuns
in die wonings van Gam.
52 Maar sy eie volk
het Hy soos skape uitgelei,
en soos ’n kudde skape
hulle deur die woestyn gelei.
53 Hy het hulle veilig gelei
sodat hulle nie bang was nie,
maar hulle vyande
is deur die see oorweldig.
54 Hy het hulle gebring
na ’n gebied
wat Hy afgesonder het,
na die bergland
wat Hy deur sy mag
verower het.
55 Hy het nasies voor hulle uit
verdryf,
die land as erfdeel
aan hulle gegee,
en die stamme van Israel
in hulle woonplekke gevestig.
56 Hulle het egter die Allerhoogste
beproef,
teen Hom in opstand gekom,
en sy gebooie
nie gehoorsaam nie.
57 Hulle was afvallig en ontrou
net soos hulle voorouers.
Hulle was net so onbetroubaar
soos ’n onbruikbare boog.
58 Hulle het God
ook kwaad gemaak
met afgodsdiens op die hoogtes.
Met hulle afgodsbeelde
het hulle Hom uitgetart.
59 Toe God dit hoor,
was Hy kwaad.
Hy het Israel heeltemal verwerp.
60 Hy het die tabernakel in Silo
verlaat.
Dit was sy tentwoning
onder mense.
61 Hy het sy magtige ark prysgegee,
sy glorie
in die hande
van vyande.
62 Hy het sy volk uitgelewer
aan die swaard,
want vir sy besondere eiendom
was Hy kwaad.
63 Hulle jong manne
is deur vuur verteer,
vir hulle jong meisies
is geen huwelikslied
gesing nie.
64 Hulle priesters
het deur die swaard geval
en hulle weduwees
kon nie rou nie.
65 Toe het die Here ontwaak
soos iemand uit sy slaap,
soos ’n sterk man ontwaak
uit die bedwelming van wyn.
66 Hy het sy vyande teruggedryf
en vir altyd
aan skande oorgegee.
67 Hy het Josef se nageslag
verwerp;
die stam van Efraim
het Hy nie gekies nie.
68 Maar die stam van Juda
het Hy gekies,
vir Sionsberg, wat Hy liefhet.
69 Hy het sy heiligdom
baie hoog gebou,
stewig vir altyd
soos die aarde self.
70 Hy het sy dienskneg Dawid
gekies,
hom van die skaapkrale af
gaan haal.
71 Van agter die lammerooie
het Hy hom weggevat
om sy volk Jakob te versorg,
sy eie volk, Israel.
72 Hy het hulle met ’n opregte hart
versorg
en hulle met bekwame hande
gelei.