1 Vlugtelinge uit Moab
stuur uit Sela in die woestyn
lammers na Jerusalem
om die koning van Juda
se guns te wen.
2 Soos fladderende voëltjies
wat uit die nes geskop is,
so is die vroue van Moab
by die Arnondriwwe.
3 “Help ons,” roep hulle.
“Beskerm ons teen ons vyande.
Beskerm ons vlugtelinge
teen hulle aanvalle.
Moet ons nie verraai nie.
4 Laat Moab se vlugtelinge
tussen julle bly.
Beskerm ons
tot die vernietiger verbygegaan het.”
Wanneer verdrukking
en verwoesting
verbygegaan het
en die vyand verdwyn het,
5 sal Dawid se troon
deur liefde gevestig word.
Van daardie troon af
sal ’n getroue koning regeer
en hy sal doen wat regverdig en reg is.
6 Is dit Moab, daardie trotse land
waarvan ons
so baie gehoor het?
Sy hoogmoedige gespog en arrogansie
is alles weg!
7 Die hele land Moab huil.
Ja, julle mense van Moab,
huil oor die rosyntjiekoeke
van Kir-Geres.
8 Huil oor die verlate plase
van Gesbon
en die wingerde van Sibma.
Die wyn van hierdie wingerde
het konings van nasies
dronk laat word.
Moab was soos ’n wingerd
wat gestrek het tot by Jaser
en gerank het tot in die woestyn.
Die ranke het
tot by die Dooie See gekom.
9 Maar nou het die vyand
die wingerd vernietig.
Daarom huil Ek vir Jaser
en die wingerde van Sibma.
My trane loop
oor Gesbon en Elale,
want julle vrugte-oes en graanoes
is vernietig.
10 Weg is die vreugde.
Verby is die gejuig
oor die oes.
Die vrolike sang en geroep
in die wingerde
word nie meer gehoor nie.
In die parskuipe
trap niemand wyn uit nie.
Want Ek het ’n einde gebring
aan al hulle oesvreugde.
11 Ek huil oor Moab.
Ek is baie hartseer oor Kir-Geres.
12 Die mense van Moab
sal op die heuwels
hulle gode angstig aanroep.
Maar dit sal nie help nie.
Hulle sal roep na die gode
in hulle heiligdomme,
maar niemand red hulle nie.
13 Die Here het dit lankal al
oor Moab gesê.
14 Maar nou voeg die Here by:
“Binne drie jaar,
wat so ondraaglik sal wees
soos vir ’n dagloner
wat hom afsloof,
sal van Moab se glorie
en baie mense min oorbly.
Hulle wat oorbly,
sal min en swak wees.”