1 By die riviere van Babel
het ons gesit en gehuil
wanneer ons aan Sion dink.
2 Ons het ons liere
daar aan die wilgerbome
opgehang.
3 Dié wat ons weggevoer het,
het ons gevra
om ’n lied te sing.
Ons verdrukkers het gesê
ons moet
’n vreugdelied sing:
“Sing vir ons ’n Sionslied!”
4 Maar hoe kan ons
in ’n vreemde land
’n lied van die Here sing?
5 As ek jou vergeet,
Jerusalem,
laat my regterhand
dan uitdroog.
6 As ek nie meer aan jou dink nie,
as Jerusalem
nie my grootste vreugde is nie,
mag my tong kleef
aan my verhemelte.
7 Onthou tog die Edomiete,
Here,
en wat hulle gedoen het
toe Jerusalem ingeneem is.
Hulle het geskreeu:
“Slaan plat! Slaan plat
tot op die fondamente!”
8 Babel, jy is gedoem
tot verwoesting.
Geseënd is die een wat jou
vergeld
vir wat jy aan ons gedoen het.
9 Geseënd is hý
wat jou babatjies neem
en hulle teen ’n klip
verpletter!