Month: September 2016

Die ark word tempel toe gebring

1 Nadat Salomo al die werksaamhede in verband met die bou van die Here se tempel afgehandel het, het hy die gewyde voorwerpe van sy pa, koning Dawid, gebring. Dit het al die silwer en goue toebehore ingesluit wat in die skatkamer van die tempel van God bewaar is.

2 Salomo het toe die leiers van al die stamme en families van Israel opgeroep om in Jerusalem bymekaar te kom. Hulle moes die verbondsark van die Here uit Sion, die Dawidstad, bring.

3 Hulle het almal voor die koning bymekaargekom tydens die jaarlikse feesdag in die sewende maand.

4 Toe al die leiers van Israel aangekom het, het die Leviete die ark opgetel

5 en saam met die tent van ontmoeting, asook al die heilige toebehore daarvan, gedra. Die Levitiese priesters het dit alles na die tempel toe gebring.

6 Koning Salomo en die hele volksvergadering van Israel wat by hom bymekaargekom het, het skape en beeste voor die ark geoffer. Dit was so baie dat dit nie getel kon word nie.

7 Daarna het die priesters die verbondsark van die Here na sy plek in die binneste heiligdom, die Allerheiligste, gebring en dit onder die gerubs neergesit.

8 Die gerubs het hulle vlerke oor die plek van die ark gesprei en die ark met sy drahoute oordek.

9 Hierdie drahoute was so lank dat hulle punte vanaf die tempel se hoofingang, die heilige plek, gesien kon word, maar nie van buite af nie. Dit is tot vandag toe steeds daar.

10 Daar was niks in die ark nie behalwe die twee plat klippe wat Moses by die Horebberg daarin gesit het. Dit was toe die Here ’n verbond met sy volk Israel gesluit het ná hulle uit Egipte vertrek het.

11 Toe het die priesters die heiligdom verlaat. Al die priesters teenwoordig het hulleself gereinig, of hulle daardie dag aan diens was of nie.

12 Die Leviete wat musikante was, Asaf, Heman, Jedutun, saam met hulle seuns en broers, het oos van die altaar gestaan. Hulle het fyn linneklere aangehad en op simbale, harpe en liere gespeel. By hulle was daar 120 priesters wat op trompette geblaas het.

13 Die trompetspelers en sangers het saam as eenheid opgetree met lofsang en dank aan die Here. Met begeleiding van trompette, simbale en ander instrumente, het hulle gesing en met hierdie woorde die Here geprys:

“Hy is goed!

Sy troue liefde duur vir altyd!”

Op daardie oomblik het ’n wolk die tempel van die Here gevul.

14 Die priesters kon nie hulle verpligtings nakom vanweë die wolk nie, want die heerlike teenwoordigheid van die Here het die tempel van God gevul.

Salomo seën die volk

1 Toe het Salomo gebid:

“O Here, U het gesê

dat U in duisternis woon.

2 Daarom het ek vir U

’n glorieryke tempel gebou,

waar U vir altyd kan woon!”

3 Daarna het die koning hom gedraai na die hele vergadering van Israel wat voor hom gestaan het en hulle soos volg geseën:

4 “Geseënd is die Here die God van Israel, wat getrou was aan die belofte wat Hy aan my pa gemaak het. Hy het vir my pa gesê:

5 ‘Sedert die dag toe Ek my volk uit Egipte gebring het, het Ek nooit ’n stad gekies onder die stamme van Israel om te dien as die plek waar ’n tempel tot eer van my Naam opgerig moet word nie. Nog minder het Ek ’n koning gekies om my volk Israel te lei.

6 Maar nou het Ek Jerusalem gekies as daardie stad, en Dawid as daardie koning oor my volk Israel.’”

7 Salomo het verder gesê: “My pa Dawid wou hierdie tempel tot eer van die Naam van die Here die God van Israel bou.

8 Maar die Here het vir hom gesê: ‘Dit is reg dat jy ’n tempel tot eer van my Naam wil bou,

9 maar jy sal dit nie doen nie. In jou plek sal een van jou seuns dit bou.’

10 “En nou het die Here gedoen wat Hy beloof het, want ek het koning geword oor Israel in die plek van my pa. Dis tot eer van die Naam van die Here, die God van Israel, dat ek hierdie tempel gebou het.

11 Ek het die verbondsark hier gesit, en in die verbondsark is die verbond wat die Here met die volk van Israel gesluit het.”

Salomo se wydingsgebed

12 Daarna het Salomo met sy hande uitgestrek gaan staan voor die altaar van die Here en voor die hele gemeente van Israel.

13 Hy het ’n bronsplatform van twee en ’n half meter lank, twee en ’n half meter breed en een en ’n half meter hoog gemaak. Dit het in die middel van die voorhof van die tempel gestaan. Hy het op die platform voor die hele gemeente gestaan, en gekniel met sy hande hemelwaarts uitgestrek.

14 Toe het hy gebid: “Here, God van Israel, in die hemel of op die hele aarde is daar geen God soos U nie. U bly getrou aan u verbond en het u troue liefde betoon aan almal wat U heelhartig met ywer dien.

15 U het u beloftes aan u dienaar, my pa Dawid, nagekom. U het die belofte met u eie mond gemaak, en vandag het U dit met u eie hande vervul.

16 En nou, Here, God van Israel, bevestig tog u beloftes aan u dienaar, my pa Dawid. Want U het vir hom gesê: ‘As jou afstammelinge voor My lewe soos jy gedoen het, sal hulle altyd oor Israel regeer.’

17 Here God van Israel, laat tog hierdie beloftes aan u dienaar, my pa Dawid, vervul word.

18 “Maar kan dit moontlik wees dat God op die aarde tussen mense sou woon? Die hemel, selfs die hoogste hemel, kan U nie bevat nie. Wat nog te sê hierdie tempel wat ek vir U gebou het!

19 Luister tog na my gebed en smeking, Here my God. Luister na die roepstem en die gebed wat u dienaar tot U rig.

20 Hou tog dag en nag ’n wakende oog oor hierdie tempel. Dis die plek waarvan U gesê het dat u Naam daar sal woon sodat U altyd die gebed sal hoor wat ek na hierdie plek toe rig.

21 Luister tog na die smekinge wat ek en u volk Israel na hierdie plek toe sal bid. Mag U ons hoor in die hemel waar U woon, en wanneer U hoor, vergewe tog.

22 “As ’n persoon iemand anders kwaad aandoen en voor die altaar in hierdie tempel ’n eed van onskuld moet aflê,

23 hoor dan uit die hemel en oordeel tussen u dienaars, die klaer en die aangeklaagde. Straf die skuldige persoon en spreek die onskuldige vry soos hy verdien.

24 “As u volk deur hulle vyande verslaan word omdat hulle teen U gesondig het, en as hulle dan na U toe terugdraai en u Naam bely en hier in die tempel tot U bid en smeek,

25 luister dan tog uit die hemel en vergewe die sondes van u volk Israel en bring hulle terug na hierdie land wat U aan hulle en hulle voorouers gegee het.

26 “As die hemele toegesluit bly en daar geen reën val nie omdat u volk teen U gesondig het; en as hulle na hierdie plek toe bid en u Naam bely, en hulle bekeer van hulle sondes omdat U hulle gestraf het,

27 hoor dan tog uit die hemel en vergewe die sondes van u dienaars, u volk Israel. Leer hulle om te doen wat reg is, en stuur die reën oor die land wat U aan u volk as eiendom gegee het.

28 “Indien daar ’n hongersnood in die land kom, of pes in die land uitbreek, of heuningdou of skimmel, sprinkaanplae en voetgangers, of indien die vyande van u volk die stede beleër, watter ramp of siekte hulle ook al mag tref,

29 luister dan. Luister na die gebed en die smeking van enkelinge of die hele volk Israel, soos elkeen sy behoefte bekendmaak en die hande na hierdie tempel toe uitstrek.

30 Luister dan uit die hemel waar U is en vergewe. U wat elke mens se binnekant ken, gee tog aan elkeen na verdienste, want net U weet wat in die mens se gemoed aangaan.

31 Dan sal hulle aan U gehoorsaam wees solank hulle woon in die land wat U aan ons voorouers gegee het.

32 “Ook as vreemdelinge wat nie van u volk Israel is nie, van U hoor en uit verre lande kom ter wille van u groot Naam, u kragtige dade en u mag, as hulle na hierdie tempel toe bid,

33 hoor dan uit die hemel waar U woon en gee dit wat hulle vra. Dan sal al die mense van die aarde U leer ken en eerbied vir U hê net soos u eie volk Israel. Hulle sal ook weet dat hierdie tempel wat ek gebou het aan u Naam gewy is.

34 “As u volk op u bevel uittrek om oorlog teen hulle vyande te maak en hulle tot U bid in die rigting van hierdie stad wat U uitgekies het en na hierdie tempel wat ek vir u Naam gebou het,

35 luister dan in die hemel na hulle gebede en smekinge en gee aan hulle die oorwinning.

36 “As hulle teen U sondig – want wie sondig nie – kan U ontevrede word en hulle oorgee aan hulle vyande wat hulle as gevangenes wegvoer na ’n vreemde land, ver of naby.

37 As hulle egter in daardie land van gevangenskap dalk in berou hulle tot U bekeer en tot U smeek: ‘Ons het oortree, ons het gesondig, ons het kwaad gedoen,’

38 luister tog na hierdie gebede. As hulle heelhartig en in opregtheid hulle tot U bekeer in die land van gevangenskap; as hulle tot U bid in die rigting van die land wat U aan hulle voorvaders gegee het en van hierdie stad wat U gekies het, en van hierdie tempel wat ek tot eer van u Naam gebou het,

39 luister dan tog na hulle gebede uit u hemel waar U woon, en vergewe u volk wat teen U gesondig het.

40 “My God, kyk tog, en luister aandagtig na al hulle gebede in hierdie plek.

41 “En nou, Here God,

kom na u rusplek,

U en u magtige ark.

Mag u priesters, Here God,

geklee wees met redding,

en mag u gelowiges

juig in u goedheid.

42 Here God, moenie u gesalfde

verwerp nie.

Onthou tog u onfeilbare liefde

vir u dienaar Dawid.”

Die inwyding van die tempel

1 Toe Salomo klaar gebid het, het daar vuur uit die hemel gekom en die brandoffers en ander offers verbrand. Die heerlikheid van die Here het die tempel gevul.

2 Die priesters kon nie die tempel van die Here binnegaan nie as gevolg van die glansryke teenwoordigheid van die Here.

3 Toe die hele volk van Israel sien hoe die vuur en die heerlikheid van die Here op die tempel neerdaal, het hulle met die gesig op die grond neergeval en die Here aanbid en geprys:

“Hy is goed!

Sy goedheid duur vir altyd!”

4 Die koning en al die mense het toe offerandes aan die Here geoffer.

5 Koning Salomo het ’n offerande van 22 000 beeste en 120 000 skape geoffer. So het die koning en die hele volk die tempel van God ingewy.

6 Die priesters het hulle aangewese plekke ingeneem, en so ook die Leviete wat gesing het: “Sy goedheid duur vir altyd!” Hulle het die sang begelei met musikale instrumente wat Dawid gemaak het om die Here te prys. Regoor die Leviete het die priesters trompette geblaas terwyl die hele Israel toegekyk het.

7 Daarna het Salomo die sentrale deel van die buitenste voorhof voor die Here se tempel gewy sodat hulle brandoffers en die vet van die maaltydoffer daar kon offer. Op die bronsaltaar wat hy gebou het, was daar nie plek vir die brandoffers, graanoffers en offervet nie.

8 Sewe dae lank het hulle by daardie geleentheid feesgevier. Daar was groot skares uit al die stamme van Israel. Hulle was van so ver as Lebo-Hamat in die noorde tot by die Egiptespruit in die suide.

9 Op die agtste dag het hulle ’n feestelike byeenkoms gereël, want hulle het die wyding van die altaar sewe dae lank gevier. Daarna het hulle vir nog sewe dae die Huttefees gevier.

10 Teen die einde van die feesvierings het Salomo die mense huis toe gestuur, op die drie en twintigste dag van die sewende maand. Hulle was almal bly en vol vreugde omdat die Here so goed was vir Dawid, Salomo en sy volk Israel.

Die Here antwoord Salomo

11 So het Salomo die tempel van die Here, asook die koninklike paleis, voltooi. Hy het alles wat hy beplan het om te doen, suksesvol afgehandel.

12 Een nag het die Here aan Salomo verskyn en gesê: “Ek het jou gebed verhoor en het hierdie tempel vir Myself gekies as die plek waar daar offers vir My gebring moet word.

13 Soms sal Ek die hemele toesluit sodat daar geen reën val nie, of Ek kan bepaal dat sprinkane julle oeste opvreet, of Ek kan dalk plae onder julle stuur.

14 Wanneer die volk wat my Naam dra, hulle verootmoedig en bid, en My weer soek en hulle afkeer van hulle bose lewens, sal Ek in die hemel hoor en hulle sondes vergewe en hulle land gesond maak.

15 Ek sal ’n oog hou oor hierdie plek en luister na elke gebed wat hier opgestuur word,

16 want Ek het hierdie tempel gekies en dit afgesonder om vir altyd my woning te wees. My oë en my hart sal altyd daar wees.

17 “Wat jou betref: As jy My volg soos jou pa Dawid, doen wat Ek beveel het en al my voorskrifte, gebooie en bepalings gehoorsaam,

18 sal Ek toesien dat niemand jou koninklike troon wegneem nie. Dit is dieselfde belofte wat Ek vir jou pa Dawid gegee het toe Ek gesê het: ‘Jy sal nooit sonder ’n opvolger wees wat oor Israel regeer nie.’

19 “Maar as julle My verlaat en ongehoorsaam is aan my gebooie en die voorskrifte wat Ek vir julle gegee het, en as julle ander gode dien en hulle aanbid,

20 dan sal Ek die volk Israel ontwortel uit hierdie land van My wat Ek vir hulle gegee het. Ek sal hierdie tempel verwerp wat Ek afgesonder het om my Naam te eer. Ek sal dit tot bespotting en minagting onder die volke maak.

21 En hoewel hierdie tempel nou indrukwekkend is, sal almal wat verbykom, verskrik wees. Hulle sal vra: ‘Hoekom het die Here sulke verskriklike dinge aan hierdie land en hierdie tempel gedoen?’

22 En die antwoord sal wees: ‘Omdat sy volk die Here, die God van hulle voorouers wat hulle uit Egipte gebring het, laat vaar het en eerder ander gode aangehang, voor hulle gebuig en hulle gedien het. Dit is waarom Hy al hierdie rampe oor hulle gebring het.’”

Die baie prestasies van Salomo

1 Dit was al twintig jaar sedert Salomo koning geword het. Die groot bouprojekte van die Here se tempel en sy koninklike paleis was afgehandel.

2 Salomo het toe sy aandag gewy aan die herbou van die dorpe wat koning Hiram vir hom gegee het, en Israeliete daar gevestig.

3 In hierdie tyd het Salomo teen die stad Hamat-Soba geveg en dit verower.

4 Hy het Tadmor in die woestyn herbou en ook baie dorpe in die omgewing van Hamat as voorraadstede.

5 Hy het die stede van Bet-Goron-Bo en Bet-Goron-Onder versterk, die mure herbou en hekke by die poorte aangebring.

6 Hy het in hierdie tyd ook Baälat en ander voorraadstede herbou, en stede gebou waar sy strydwaens en perde aangehou kon word. Hy het al die beplande bouwerk in Jerusalem, die Libanon en deur sy hele ryk voltooi.

7 Daar was nog mense in die land wat nie Israeliete was nie, soos die Hetiete, Amoriete, Feresiete, Hewiete en Jebusiete.

8 Hulle was afstammelinge van die volke wat Israel nie heeltemal uitgeroei het nie. Salomo het hulle opgeroep vir dwangarbeid, soos dit vandag nog is.

9 Maar Salomo het niemand uit die Israeliete as slawe gebruik nie. Hy het hulle aangestel om te dien as soldate, offisiere in sy leër, bevelvoerders oor sy strydwaens, en sy berede mag.

10 Koning Salomo het ook 250 van hulle aangestel om toesig te hou oor die verskillende projekte.

11 Salomo het sy vrou, die dogter van die farao, uit die Dawidstad laat verhuis na die nuwe paleis wat hy vir haar gebou het. Hy het gesê: “My vrou kan nie in koning Dawid van Israel se paleis woon nie, want dit is heilige grond omdat die ark van die Here daar gestaan het.”

12 Toe het Salomo brandoffers vir die Here gebring op die altaar van die Here wat hy in die voorportaal van die ingang na die tempel toe gebou het.

13 Die offerandes het van dag tot dag gewissel volgens die opdragte wat Moses gegee het. Offers is gewy op die Sabbatte, by nuwemaan en die drie jaarlikse feeste, naamlik die Fees van die Ongesuurde Brood, die Fees van die Weke en die Huttefees.

14 Hy het die priesters se take bepaal volgens die voorskrifte van sy pa Dawid. Hy het ook die Leviete beveel om volgens voorskrifte die volk te lei in die lofprysings. Hulle moes ook die priesters bystaan in hulle daaglikse pligte. Hy het ook die poortwagters volgens hulle afdelings aangestel soos Dawid, die man van God, beveel het.

15 Salomo het in geen opsig afgewyk van Dawid se voorskrifte aangaande die priesters, die Leviete en dié in bevel van die voorraadkamers nie.

16 So het Salomo verseker dat al die werk in verband met die tempel van die Here uitgevoer is vanaf die dag toe die fondamente van die tempel van die Here gelê is totdat dit voltooi is.

17 Later het Salomo na Esjon-Geber en Elat, hawestede aan die kus van Edom, gegaan.

18 Hiram het vir hom skepe, beman deur sy eie ervare seemanne, gestuur. Hulle het saam met Salomo se manskappe na die land Ofir gevaar. Hulle het byna vyftien en ’n half ton goud vir koning Salomo daarvandaan teruggebring.

Die besoek van die koningin van

Skeba

1 Toe die koningin van Skeba van Salomo se aansien hoor, het sy Jerusalem toe gekom om hom met moeilike vrae te toets. Sy het gekom met ’n groot gevolg en kamele gelaai met speserye, baie goud en kosbare juwele. Toe sy Salomo ontmoet, het hulle oor alles gepraat wat sy op die hart gehad het.

2 Salomo het al haar vrae beantwoord en daar was niks vir hom te moeilik om vir haar te verduidelik nie.

3 Toe die koningin van Skeba besef hoe wys Salomo was, en toe sy die tempel sien wat hy gebou het,

4 was sy uit die veld geslaan. Sy was ook verbaas oor die kos op sy tafels, die bediening en kleredrag van sy amptenare, die skinkers en hulle kleredrag, en die brandoffers wat Salomo by die tempel van die Here gebring het.

5 Sy sê toe vir Salomo: “Alles wat ek in my land van jou prestasies en wysheid gehoor het, is waar!

6 Ek kon dit nie glo totdat ek hier aangekom het en dit met my eie oë gesien het nie. Trouens, die helfte daarvan is my nie vertel nie. Jou wysheid is baie meer as wat aan my meegedeel is.

7 Hoe bevoorreg is jou mense! Wat ’n voorreg vir jou amptenare om dag na dag hier te wees om te luister na jou wysheid!

8 Mag die Here jou God geloof word! Hy verbly Hom in jou en het jou op die troon gesit om namens Hom te regeer. Dis omdat jou God vir Israel so liefhet en wil hê dat hierdie koninkryk vir altyd bestaan dat Hy jou koning gemaak het oor hulle sodat jy met reg en geregtigheid kan regeer.”

9 Toe gee sy vir die koning ’n geskenk van meer as vier ton goud en baie kosbare speserye, asook waardevolle juwele. Nooit vantevore was daar speserye van hierdie gehalte soos dié wat die koningin van Skeba vir koning Salomo gegee het nie.

10 (Toe die bemanning van Hiram en Salomo goud uit Ofir gebring het, het hulle ook ryk vragte van jenewerhout en kosbare juwele saamgebring.

11 Die koning het die jenewerhout gebruik om trappe vir die tempel van die Here en die koninklike paleis te maak, en ook om harpe en liere vir die musikante te maak. Daar was nooit vantevore sulke pragtige musiekinstrumente in Juda nie.)

12 Koning Salomo het vir die koningin van Skeba gegee wat sy ook al gevra het. Dit was geskenke van groter waarde as wat sy vir hom gebring het. Daarna het sy en haar volgelinge na hulle eie land toe vertrek.

Salomo se rykdom en prag

13 Salomo se jaarlikse inkomste was omtrent 23 ton goud.

14 Dit het nie die addisionele inkomste ingesluit wat hy van reisigers en handelaars ontvang het nie. Al die konings van Arabië en die Israelitiese goewerneurs het ook goud en silwer aan Salomo betaal.

15 Koning Salomo het 200 groot skilde van bladgoud gemaak. Hy het ongeveer sewe kilogram goud vir elkeen gebruik.

16 Hy het ook 300 kleiner skilde van bladgoud gemaak en het ongeveer drie en ’n half kilogram goud vir elkeen gebruik. Die koning het hierdie skilde in die Libanonsbosgebou uitgestal.

17 Die koning het ook ’n groot troon van ivoor gemaak en dit met suiwer goud oorgetrek.

18 Die troon het ses trappe gehad en die voetbank van goud was aan die troon vasgeheg. Aan albei kante van die troon was daar armleunings met ’n beeld van ’n leeu wat langsaan staan.

19 Twaalf beelde van leeus het op die ses trappe gestaan, ses aan elke kant. Daar is in geen ander koninkryk so iets gemaak nie.

20 Al koning Salomo se drinkbekers was van goud. So ook al die gebruiksartikels in die Libanonsbosgebou. Niks is van silwer gemaak nie omdat dit in Salomo se tyd geen waarde gehad het nie.

21 Die koning het ’n handelsvloot gehad wat beman is met matrose wat Hiram gestuur het. Elke drie jaar het hierdie Tarsisvloot teruggekeer, belaai met goud, silwer, ivoor, ape en bobbejane.

22 Koning Salomo het al die konings op aarde oortref in rykdom en wysheid.

23 Al die konings van die aarde wou hom besoek om die wysheid te hoor wat God vir hom gegee het.

24 Jaar na jaar het elkeen wat hom besoek het vir hom geskenke van silwer en goud, klere, wapens, speserye, perde en muile gebring.

25 Salomo het 4 000 stalle vir perde en strydwaens gehad en 12 000 perderuiters. Hy het hulle in die strydwadorpe aangehou en ook by die koning in Jerusalem.

26 Hy het oor al die konings geheers, vanaf die Eufraatrivier tot by die land van die Filistyne en die grens van Egipte.

27 Silwer was so volop soos klippe in Jerusalem en seders so algemeen soos wildevyebome in die Laeveld.

28 Sy perde het hy uit Egipte en baie ander lande ingevoer.

Samevatting van Salomo se

bewind

29 Die res van die gebeurtenisse tydens Salomo se bewind, van die begin tot die einde, is opgeteken inDie vertellings van die profeet Natan,inDie profesieë van Agija van Silo, en inDie visioene van die siener Jedioor Jerobeam seun van Nebat.

30 Salomo het 40 jaar in Jerusalem oor die hele Israel geheers.

31 Toe hy sterf, is hy begrawe in die familiegraf in die Dawidstad. Sy seun Rehabeam het in sy plek koning geword.

Die noordelike stamme kom in

opstand

1 Rehabeam het na Sigem toe gegaan waar die hele Israel bymekaargekom het om hom tot koning te kroon.

2 Toe Jerobeam, seun van Nebat, van Salomo se dood hoor, het hy uit Egipte teruggekeer. Hy het daarheen gevlug omdat hy bang was vir koning Salomo.

3 Hulle het Jerobeam laat kom en hy en die leiers van Israel het saam na Rehabeam gegaan en gesê:

4 “U pa het ons ’n swaar las laat dra. Verminder tog die arbeidslas wat u pa op ons gelê het. Dan sal ons u getroue onderdane bly.”

5 Rehabeam het geantwoord: “Kom oor drie dae terug na my toe.” Die volk het toe huis toe gegaan.

6 Daarna het koning Rehabeam na die ouer manne, raadgewers van sy pa Salomo, gegaan. “Wat is julle raad?” vra hy. “Hoe moet ek hierdie mense antwoord?”

7 Hulle het vir hom gesê: “As u vandag na die volk luister en hulle tevrede stel met ’n gunstige antwoord, sal hulle altyd u onderdane bly.”

8 Maar Rehabeam het die raad van die ouer mense verwerp en vir die jong mans wat saam met hom grootgeword het en nou in sy diens was, gevra:

9 “Wat dink julle moet ons hierdie mense antwoord? Hulle het gevra ek moet die laste wat my pa op hulle gelê het, ligter maak.”

10 Die jong manne wat saam met hom grootgeword het, het geantwoord: “Dit is wat u vir die mense wat met u gepraat het om hulle las te verlig, moet sê:

‘My pinkie is dikker

as my pa se middellyf.

11 My pa het ’n swaar las

op julle gelê,

maar ek gaan die las

nog swaarder maak.

My pa het julle

met swepe geslaan,

maar ek sal

skerpioene gebruik!’”

12 Soos die koning gevra het, het die hele volk en Jerobeam drie dae later teruggekom om te hoor wat Rehabeam se besluit was.

13 Maar Rehabeam het hardvogtig met hulle gepraat, want hy het die raad van die ouer raadsmanne verwerp

14 en die raad van die jong mans aanvaar. Hy het vir die mense gesê:

“My pa het ’n swaar las

op julle gelê,

maar ek gaan die las

nog swaarder maak!

My pa het julle

met swepe geslaan,

maar ek sal

skerpioene gebruik!”

15 Die koning het nie geluister na die mense se eise nie. Hierdie verandering was die wil van God, want dit was ’n vervulling van die Here se profesie aan Jerobeam, seun van Nebat, deur die profeet Agija van Silo.

16 Toe die hele Israel besef dat die koning hulle versoek verwerp het, het hulle vir hom geskree:

“Weg met Dawid

en sy koningshuis!

In die seun van Isai

het ons geen aandeel nie!

Gaan terug na julle wonings toe,

Israel!

Sorg nou vir julleself,

huis van Dawid!”

Die hele Israel het toe teruggegaan na hulle huise toe.

17 Maar Rehabeam was koning oor die Israeliete wat in die stede van Juda gewoon het.

18 Koning Rehabeam stuur toe vir Hadoram, wat in bevel van die dwangarbeiders was, om orde te bring. Maar die Israeliete het hom gestenig. Koning Rehabeam kon net betyds in sy strydwa kom en Jerusalem toe vlug.

19 Tot vandag toe nog weier die noordelike stamme van Israel om deur ’n afstammeling van Dawid regeer te word.

Die profesie van Semaja

1 Toe Rehabeam in Jerusalem aankom, het hy 180 000 uitgesoekte soldate uit Juda en Benjamin opgeroep om teen Israel op te trek en die koningskap vir hom terug te wen.

2 Maar die Here het vir Semaja, die man van God, gesê:

3 “Sê vir Rehabeam seun van Salomo en koning van Juda, en vir al die Israeliete in Juda en Benjamin:

4 ‘Dit is wat die Here sê: Moenie teen julle bloedverwante optrek en veg nie. Gaan terug huis toe, want wat gebeur het, kom van My af.’” Hulle het die boodskap van die Here gehoorsaam en nie teen Jerobeam opgetrek nie.

Rehabeam versterk Juda

5 Rehabeam het in Jerusalem gewoon en verskeie stede herbou om Juda te verdedig.

6 Hy het die volgende plekke herbou: Betlehem, Etam, Tekoa,

7 Bet-Sur, Soko, Adullam,

8 Gad, Maresa, Sif,

9 Adorajim, Lakis, Aseka,

10 Sora, Ajalon en Hebron.

11 Rehabeam het hulle verdediging versterk en vir hulle bevelvoerders aangestel. In elkeen van hulle het hy voorrade kos, olyfolie en wyn daar gebêre.

12 Hy het ook skilde en spiese in hierdie stede geplaas om hulle te versterk. Hy het egter net oor Juda en Benjamin geheers.

13 Al die priesters en Leviete wat in Israel was, het Rehabeam se kant gekies.

14 Die Leviete het selfs hulle huise en eiendom verlaat en na Juda en Jerusalem verhuis omdat Jerobeam en sy seuns nie toegelaat het dat hulle as priesters die Here dien nie.

15 Jerobeam het sy eie priesters aangestel vir die hoogtes en die heiligdomme en vir die bokgode en kalwerbeelde wat hy gemaak het.

16 Van al die stamme van Israel het hulle wat die Here die God van Israel wou dien, die Leviete na Jerusalem toe gevolg. Daar kon hulle offers bring aan die Here die God van hulle voorouers.

17 Dit het die koninkryk van Juda versterk en hulle het drie jaar lank Rehabeam seun van Salomo ondersteun. Hulle het met erns probeer om die Here te gehoorsaam soos dit gedoen is tydens die bewind van Dawid en Salomo.

Rehabeam se gesin

18 Rehabeam het getrou met Magalat, die dogter van Dawid se seun Jerimot. Haar ma was Abihajil dogter van Eliab, seun van Isai.

19 Magalat het drie seuns gehad: Jeüs, Semarja en Saham.

20 Later het Rehabeam met Maäka die dogter van Absalom getrou. Maäka se seuns was: Abia, Attai, Sisa en Selomiet.

21 Rehabeam was baie lief vir Maäka die dogter van Absalom, meer as enige van sy ander vroue of byvroue. Hy het altesaam agtien vroue en 60 byvroue gehad. Hy het 28 seuns en 60 dogters gehad.

22 Rehabeam het Maäka se seun Abia die belangrikste een onder sy broers gemaak. So het hy aangedui wie sy opvolger sou wees.

23 Rehabeam was wys genoeg om die ander seuns in versterkte stede, verspreid in verskillende streke in Juda en Benjamin, te plaas. Hy het hulle met oorvloedige voorrade voorsien en gesorg dat hulle baie vroue kry.

Egipte val Juda binne

1 Maar toe Rehabeam se koningskap goed gevestig en hy sterk was, het hy die voorskrifte van die Here verontagsaam. Die hele Israel het sy voorbeeld gevolg.

2 Omdat hulle ontrou was aan die Here, het Hy koning Sisak van Egipte teen Jerusalem laat optrek. Dit was in die vyfde jaar van koning Rehabeam se bewind.

3 Sisak het met 1 200 strydwaens, 60 000 ruiters en ’n ontelbare leër van voetsoldate, insluitende Libiërs, Sukkeërs en Kussiete, uit Egipte opgetrek.

4 Sisak het Juda se versterkte stede verower en het tot by Jerusalem gekom.

5 Die profeet Semaja het met Rehabeam en die leiers van Juda wat almal uit vrees vir Sisak na Jerusalem toe gevlug het, gepraat. Semaja het gesê: “Dit is wat die Here sê: Julle het My verlaat; daarom het Ek julle verlaat en aan Sisak oorgegee.”

6 Die koning en die leiers van Israel het hulleself verootmoedig en gesê: “Die Here is reg om dit aan ons te doen!”

7 Toe die Here die verandering van gesindheid by hulle sien, het Hy die volgende boodskap aan Semaja gegee: “Aangesien die volk hulleself verootmoedig het, sal Ek hulle nie heeltemal vernietig nie, maar binnekort verligting gee. Ek sal Sisak nie gebruik om my toorn oor Jerusalem uit te stort nie.

8 Maar hulle sal sy onderdane word sodat hulle kan leer dat dit baie beter is om My te dien as om heersers van ander lande te dien.”

9 Koning Sisak van Egipte het Jerusalem binnegekom en al die skatte van die tempel van die Here en van die koninklike paleis, asook al die goue skilde van Salomo, weggeneem.

10 Koning Rehabeam het dit later vervang met bronsskilde en dit toevertrou aan die bevelvoerder van die wag wat die ingang na die koninklike paleis bewaak het.

11 Telkens wanneer die koning na die tempel van die Here gegaan het, het die lyfwagte die skilde saamgedra en daarna teruggeneem na die wagte se kamer.

12 Omdat Rehabeam berou getoon het, is die Here se toorn afgeweer en het Hy hulle nie heeltemal verwoes nie. Daar was nog iets goeds in die land van Juda.

Opsomming van Rehabeam se

bewind

13 Koning Rehabeam het homself goed gevestig in Jerusalem en het voortgegaan om daar te regeer. Hy was 41 jaar oud toe hy koning geword het, en het sewentien jaar in Jerusalem regeer. Dis die stad wat die Here uit al die stamme van Israel gekies het om sy Naam daar te vestig. Rehabeam se ma was Naäma, ’n vrou uit Ammon.

14 Hy het gedoen wat verkeerd was, want hy het nie met sy hele hart na die wil van die Here gevra nie.

15 Die ander gebeurtenisse tydens Rehabeam se regering, van die begin af tot die einde, is opgeteken inDie vertellings van die profeet Semaja en die siener Iddo, wat deel is van die geslagsregister. Rehabeam en Jerobeam het gedurig met mekaar oorlog gemaak.

16 Toe Rehabeam sterf, is hy in die Dawidstad begrawe. Sy seun Abia het in sy plek koning geword.

Abia se oorlog teen Jerobeam

1 Abia het in die agtiende jaar van Jerobeam se bewind in Israel koning in Juda geword.

2 Hy het drie jaar in Jerusalem regeer. Sy ma was Maäka, ’n dogter van Uriël uit Gibea.

Daar het oorlog uitgebreek tussen Abia en Jerobeam.

3 Juda, gelei deur koning Abia, het 400 000 geoefende soldate gehad, terwyl Jerobeam opgetrek het met 800 000 dapper manne.

4 Toe die leër van Juda in Efraimsberg aankom, het Abia op die Semarajimberge gaan staan en vir Jerobeam en die Israelitiese leër geskreeu: “Luister na my!

5 Besef julle nie dat die Here die God van Israel ’n onbreekbare verbond met Dawid gesluit het dat sy nageslag vir altyd op die troon van Israel sal sit nie?

6 Tog het Jerobeam seun van Nebat, wat maar ’n dienaar van Dawid se seun Salomo was, ’n verraaier van sy meester geword.

7 Toe het ’n hele bende skurke by hom aangesluit en Salomo se seun Rehabeam uitgedaag toe hy nog jonk en onervare was en nie teen hulle kon standhou nie.

8 Dink julle regtig dat julle in opstand kan kom teen die koninkryk van die Here wat deur die afstammeling van Dawid gelei word? Julle leër is inderdaad groot, maar saam met julle is die goue kalwers wat Jerobeam tot gode verhef het.

9 Julle het die priesters, die nageslag van Aäron, en die Leviete van die Here verjaag en julle eie priesters aangestel, net soos die heidennasies. Julle laat deesdae enigiemand toe om as priester te dien! Wie ook al kom met ’n jong bees en sewe ramme kan ’n priester word van hierdie sogenaamde gode van julle!

10 “Maar wat ons betref, die Here is ons God. Ons het Hom nie verlaat nie. Net die afstammelinge van Aäron dien die Here as priesters, en net die Leviete mag hulle in hulle werk help.

11 Hulle bring brandoffers en wierook aan die Here, elke oggend en elke aand. Hulle sit die offerbrode op die heilige tafel, en hulle steek elke aand die goue kandelare se lampe op. Ons volg die voorskrifte van die Here ons God, maar julle het Hom verlaat.

12 Kyk net, God is aan ons kant. Hy is ons Leier. Sy priesters blaas hulle trompette en lei ons in die geveg teen julle. Israeliete, moenie teen die Here die God van julle voorouers veg nie, want julle sal nie suksesvol wees nie!”

13 Intussen het Jerobeam in die geheim deel van sy leër agter óm die manskappe van Juda gestuur om hulle in ’n hinderlaag te lei.

14 Toe Juda agterkom dat hulle van voor en van agter aangeval word, het hulle tot die Here om hulp geroep. Die priesters het hulle trompette geblaas

15 en die manne van Juda het ’n oorlogskreet aangehef. God het Jerobeam en die hele leër van Israel ’n neerlaag teen Abia en Juda laat ly.

16 Die leër van Israel het voor Juda uit gevlug en God het hulle in die mag van Juda oorgegee.

17 Abia en sy leër het ’n groot slagting aangerig. Daar was 500 000 gesneuweldes onder die uitgesoekte leër van Israel.

18 Juda het Israel verslaan omdat hulle op die Here die God van hulle voorouers vertrou het.

19 Abia en sy leër het Jerobeam se magte agternagesit en sommige van die dorpe, insluitend Bet-El, Jesana en Efron, asook die omliggende dorpies beset.

20 Gedurende Abia se bewind het Jerobeam van Israel nooit weer sy mag herwin nie. Die Here het hom getref sodat hy gesterf het.

21 Abia van Juda het egter al sterker geword. Hy het veertien vroue, 22 seuns en sestien dogters gehad.

22 Die ander gebeurtenisse gedurende sy bewind, sy woorde en dade, is opgeteken inDie kommentaar van Iddo die profeet.

Die vroeër jare van Asa se

bewind

1 Toe Abia sterf, is hy begrawe in die Dawidstad. Sy seun Asa het hom opgevolg. Daar was vir tien jaar lank vrede in die land,

2 want Asa het gedoen wat goed en reg is in die oë van die Here sy God.

3 Hy het die heidense altare en hoogtes verwyder. Hy het ook die klippilare en Asjerapale stukkend gebreek.

4 Hy het die volk van Juda beveel om die Here die God van hulle voorouers te gehoorsaam en sy gebooie en opdragte uit te voer.

5 Asa het ook die heidense hoogtes en wierookaltare uit elke dorp in Juda verwyder. Asa se koninkryk het ’n tyd van vrede beleef.

6 Gedurende daardie vredevolle jare was hy in staat om versterkte stede oral in Juda te bou. In hierdie tyd het niemand probeer om teen hom oorlog te maak nie, want die Here het hom rus gegee van al sy vyande.

7 Asa het vir Juda gesê: “Laat ons dorpe bou en hulle versterk met mure, torings, hekke en sluitbalke. Die land is ons s’n, want ons het die Here ons God gedien en Hy het ons rus van ons vyande gegee.” Hulle het toe voortgegaan met hierdie bouwerk en dit voltooi.

8 Koning Asa het uit die stam Juda ’n leër van 300 000 soldate gewapen met groot skilde en spiese gehad. Uit die stam van Benjamin het hy ’n leër gehad van 280 000 soldate gewapen met klein skilde en pyl en boog. Albei leërs is saamgestel uit dapper vegters.

9 Op ’n dag het ’n Kussiet met die naam Serag Juda aangeval met ’n leër van een miljoen manskappe en 300 strydwaens. Hulle het tot by die stad Maresa gevorder.

10 Asa het sy leërs vir ’n geveg in die vallei noord van Maresa opgestel.

11 Hy het na die Here sy God om hulp geroep en gesê: “Here, niemand behalwe U kan dié wat hulpeloos is, help teen dié wat magtig is nie. Help ons, Here ons God, want ons vertrou net op U alleen. Dit is in u Naam dat ons teen hierdie hordes stelling ingeneem het. Here, U is ons God; moenie toelaat dat blote mense teen U seëvier nie!”

12 Die Here het die Kussiete voor Asa en die leër van Juda verslaan sodat hulle gevlug het.

13 Asa en sy leër het hulle agtervolg tot so ver as Gerar. Daar het so baie van die Kussiete omgekom dat hulle leër nie weer kon herstel nie. Hulle is deur die Here en sy leër verslaan, en die leër van Juda het baie goedere buitgemaak.

14 Terwyl hulle by Gerar was, het hulle al die dorpe in die omgewing aangeval sodat die vrees van die Here oor daardie mense gekom het. Gevolglik het hulle ook hier baie goedere buitgemaak.

15 Hulle het ook die tente van die veewagters aangeval en baie skape en kamele geroof en daarmee teruggekeer na Jerusalem toe.