Month: September 2016

Die volk kom in opstand

1 Die gemeenskap het toe begin kla. Die volk het deur die nag gesit en huil.

2 Al die Israeliete het by Moses en Aäron kom kla. Hulle het gesê: “As ons tog maar liewer in Egipte gesterf het, of selfs hier in die woestyn!

3 Hoekom het die Here ons na hierdie land toe laat kom om hier met die swaard doodgemaak te word? Ons vroue en ons dogters gaan nog oorlogsbuit word. Is dit nie beter dat ons maar liewer na Egipte toe teruggaan nie?”

4 Hulle het toe onder mekaar gekonkel: “Kom ons kies ’n leier en ons gaan terug na Egipte toe.”

5 Moses en Aäron het voor die gemeenskap van die Israeliete neergeval.

6 Josua, seun van Nun, en Kaleb, seun van Jefunne, wat saam die land gaan verken het, het hulle klere geskeur.

7 Hulle het vir die gemeenskap van die Israeliete gesê: “Die land wat ons gaan verken het, is ’n besondere mooi land.

8 As die Here ons liefhet, sal Hy ons in die land laat kom en dit vir ons gee. Dit is ’n baie vrugbare land.

9 Moenie teen die Here in opstand kom nie! Moenie bang wees vir die mense van die land nie. Hulle is ons slagoffers. Hulle het geen beskerming nie. Die Here is met ons. Moenie bang wees nie!”

10 Die gemeenskap het egter gedreig om hulle met klippe dood te gooi. Die Israeliete het toe bewus geword van die Here se magtige teenwoordigheid by die tabernakel.

11 Die Here het vir Moses gesê: “Hoe lank gaan hierdie volk nog aanhou om My te minag? Hoe lank gaan hulle bly weier om op My te vertrou, selfs al het Ek al die wonders tussen hulle laat gebeur?

12 Ek gaan ’n pessiekte onder hulle laat uitbreek. Ek gaan hulle uitroei. Ek gaan jou egter ’n groot nasie maak wat baie sterker is as hulle!”

13 Moses het toe vir die Here gesê: “U het met u krag hierdie volk uit Egipte weggevat. Die Egiptenaars sal hoor wat U doen.

14 Hulle sal dit vir die inwoners van hierdie land oorvertel. Hulle het alreeds gehoor dat U tussen die mense van hierdie volk bly. Here, hulle weet dat U sigbaar is vir u volk in die wolk wat bo hulle hang. Hulle weet dat U die volk lei met ’n wolkmassa wat bedags voor hulle uitgaan en ’n vuurbondel wat snags voor hulle is.

15 As U nou meteens hierdie volk man en muis uitwis, gaan die nasies wat van u beroemdheid gehoor het, sê:

16 ‘Omdat die Here nie die volk na die land toe kon bring wat Hy vir hulle belowe het nie, het Hy hulle sommer daar in die woestyn doodgemaak.’

17 Wys tog nou dat U so sterk is soos wat U gesê het. U het mos gesê:

18 ‘Die Here word nie gou kwaad nie. Sy liefde kan sonde en oortreding verdra. Hy laat sonde egter nie ongestraf bly nie. Hy hou dit wat die ouers verkeerd gedoen het nog teen die derde en vierde geslag daarna.’

19 “Vergeef tog nou hierdie volk se sonde soos U in u groot liefde hulle verdra het vandat hulle uit Egipte uit weg is tot nou toe.”

Veertig jaar in die woestyn

20 Die Here sê toe: “Ek sal hulle vergeef soos jy gevra het.

21 Maar so seker as wat Ek leef en die aarde vol is van die Here se groot mag,

22 nie een van hierdie mans wat gesien het hoe groot Ek is en watter wondertekens Ek in Egipte en die woestyn gedoen het en wat My herhaaldelik getoets het deur nie na My te luister nie,

23 nie een van hulle wat My verag het, sal in die land kom wat Ek aan hulle voorouers beloof het nie.

24 My dienaar Kaleb het egter ’n ander gesindheid teenoor My gewys. Hy het by My bly staan. Ek sal hom in die land laat kom wat hy gaan verken het. Sy nageslag sal die land besit.

25 Draai weg van die vlakte waar die Amalekiete en Kanaäniete bly. Gaan terug op die pad wat na die Rietsee toe loop.”

26 Die Here het toe vir Moses en Aäron gesê:

27 “Hoe lank gaan hierdie slegte gemeenskap bly kla oor My? Ek het gehoor wat die Israeliete oor My sê.

28 Sê vir hulle: ‘So waar as Ek leef, sê die Here, Ek gaan met julle alles laat gebeur waarvan julle My verdink het.

29 Julle lyke sal hier in die woestyn lê. Nie een van julle bo twintig jaar oud wat in die sensus getel is en wat oor my gekla het,

30 sal in die land kom wat Ek beloof het dat julle daarin sal woon nie. Net Kaleb, seun van Jefunne, en Josua, seun van Nun, sal ingaan.

31 “Julle het gesê dat julle kinders oorlogsbuit sal word. Ek sal húlle egter in die land laat kom en hulle sal die land beleef wat julle versmaai het.

32 Maar julle lyke sal hierdie hele woestyn vol lê.

33 Julle kinders sal die prys betaal vir julle ontrouheid. Hulle sal soos herders 40 jaar lank in die woestyn rondswerf totdat julle almal dood in die woestyn lê.

34 Vir elkeen van die 40 dae wat julle die land verken het, sal julle vir julle oortreding betaal. Julle sal 40 jaar in die woestyn bly. Julle sal leer wat dit is om My as vyand te hê.

35 Ek, die Here, het dit gesê! Ek sal dit met elkeen laat gebeur wat teen my saamgesweer het. In hierdie selfde woestyn sal elkeen van hulle doodgaan!”

36 Die tien mans wat Moses uitgestuur het om die land te gaan verken en wat teruggekom het en die gemeenskap teen God opgemaak het met die slegte gerug wat hulle oor die land versprei het,

37 het gesterf vanweë ’n plaag wat die Here gestuur het.

38 Van die mans wat gegaan het om die land te verken, het net Josua, seun van Nun, en Kaleb, seun van Jefunne, oorleef.

Die volk trek uit sonder Moses

en die ark

39 Toe Moses vir die Israeliete vertel wat die Here alles gesê het, was die volk baie hartseer.

40 Hulle het die volgende oggend vroeg opgestaan en begin optrek na die heuwelgebied toe. Hulle het gesê: “Laat ons optrek na die land wat die Here vir ons beloof het. Ons het ’n fout gemaak.”

41 Moses het toe vir hulle gevra: “Waarom gaan julle nou teen die Here se besluit in? Dit sal nie werk nie.

42 Moenie nou optrek nie. Die Here is nie saam met julle nie. Julle vyande sal julle nou afmaai.

43 As die Amalekiete en Kanaäniete julle daar konfronteer, gaan julle met die swaard afgemaai word. Omdat julle julle rug op die Here gedraai het, is Hy nie meer saam met julle nie.”

44 Hulle het nogtans voortgestorm na die heuwelgebied toe. Die ark van die Here se verbond en Moses het egter in die kamp agtergebly.

45 Die Amalekiete en die Kanaäniete wat daar in die heuwelgebiede gebly het, het van bo af gekom, hulle aangeval en tot by Horma verjaag.

Offers wanneer hulle in die land

gevestig is

1 Die Here het vir Moses gesê:

2 “Sê vir die Israeliete: ‘Wanneer julle in die land kom wat Ek vir julle gee en julle daar gevestig is,

3 kan iemand vir die Here ’n offer bring. Dit kan ’n brandoffer of enige ander offer wees. Dit kan bedoel wees om ’n belofte na te kom, as ’n vrywillige offer, of ’n offer gedurende ’n fees. Dit moet dan uit die beeste of die vee kom.

4 Die persoon wat dit vir die Here offer, moet dan ook ’n graanoffer van een en ’n half kilogram meel, gemeng met een liter olie vir die Here bring.

5 Saam met ’n lam wat as brandoffer of gewone offer aangebied word, moet ook ’n liter wyn as drankoffer gebring word.

6 Saam met ’n ram moet jy ’n graanoffer bring van drie kilogram meel, gemeng met een en ’n derde liter olie.

7 Daarby saam gaan ’n drankoffer van een en ’n derde liter wyn. Bring dit vir die vreugde van die Here.

8 Wanneer jy ’n jong bul as ’n brandoffer bring of gewone offer om ’n belofte na te kom of as ’n vrede-offer vir die Here,

9 moet jy ook ’n graanoffer van vier en ’n half kilogram meel gemeng met twee liter olie daarmee saam bring.

10 Ook hier moet jy ’n drankoffer bysit van twee liter wyn. Dit sal ’n offer wees wat vir die Here vreugde verskaf.

11 So moet jy maak met elke bul, of ram, of lam, of bok wat jy offer.

12 Jy moet so maak met elke offer wat jy bring.

13 Elke permanente inwoner moet so maak wanneer hy ’n vuuroffer bring om vir die Here vreugde te bring.

14 Iemand wat tydelik by julle bly of ’n buitelander is wat permanent tussen julle woon, moet presies dieselfde doen wanneer hy ’n offer wil bring wat vir die Here aangenaam sal wees.

15 In die gemeenskap geld een en dieselfde reël vir jou en vir die vreemdeling. Dit is dieselfde reël vir alle geslagte. Voor die Here is jy en die vreemdeling dieselfde.

16 Dieselfde voorskrifte en dieselfde bepalings geld vir jou en die vreemdeling wat by jou oorbly.

17 Die Here het ook vir Moses gesê:

18 “Gee vir die Israeliete die volgende voorskrifte: Wanneer julle in die land kom wat Ek vir julle gee,

19 en julle van die opbrengs van die land eet, moet julle daarvan vir die Here offer.

20 Van die eerste growwe meel wat julle maal, moet julle ’n ringbrood bak wat julle kan offer aan God as ’n geskenk wat van die dorsvloer af kom.

21 Elke geslag moet hierdie offer uit die eerste growwe meel vir die Here bring.

Iemand wat sonder opset

oortree

22 “Iemand kan miskien vergeet om die voorskrifte na te kom wat die Here vir Moses gegee het.

23 Dit kan in die toekoms gebeur dat julle nageslag nalaat om alles te doen wat die Here vir julle deur Moses beveel het.

24 As dit nie doelbewus gebeur het nie en die gemeenskap het nie daarvan geweet nie, moet die hele gemeenskap ’n jong bul as brandoffer bring om vir die Here vreugde te gee. ’n Graanoffer soos dit voorgeskryf is, ’n drankoffer en ’n bokram as sonde-offer moet saamgebring word.

25 Die priester moet versoening bring vir die hele gemeenskap van die Israeliete. Dit sal hulle vergewe word. Dit was nie ’n doelbewuste oortreding nie. Hulle het tog ’n vuuroffer en ’n sonde-offer vir die Here gebring vir hulle oortreding.

26 Al die Israeliete sal vergewe word, ook die vreemdeling en die hele gemeenskap, want dit was ’n onbedoelde oortreding.

27 “As ’n individu onopsetlik sondig, moet hy ’n bokooitjie van ’n jaar oud bring as ’n sonde-offer.

28 Die priester sal die persoon se oortreding met die Here versoen. Die persoon sal vergeef word.

29 As iemand onopsetlik oortree, geld presies dieselfde reël vir sowel die vaste inwoner as die vreemdeling wat by julle bly.

30 “Die persoon wat egter opsetlik oortree, inwoner of vreemdeling, beledig die Here. Daardie persoon moet uit die volk verwyder word.

31 Daardie persoon het die woord van die Here met veragting behandel en sy wette verbreek. Hy moet heeltemal afgesny word. Hy dra self die skuld vir sy oortreding.”

’n Oortreding van die Sabbat

32 Terwyl hulle in die woestyn was, het hulle op ’n man afgekom wat besig was om op die Sabbat hout op te tel.

33 Die mense wat hom gevang het, het hom toe voor Moses, Aäron en die res van die gemeenskap gebring.

34 Hulle het hom aangehou omdat hulle nie geweet het wat om met hom te maak nie.

35 Die Here sê toe vir Moses: “Die man moet tereggestel word! Die hele gemeenskap moet hom buite die kamp met klippe doodgooi.”

36 Hulle het hom toe buite die kamp gevat en hom daar met klippe doodgegooi, soos die Here vir Moses gesê het.

Herinneringstekens aan hulle

klere

37 Die Here het vir Moses gesê:

38 “Sê vir die Israeliete: Julle moet vir julle klossies maak om aan die soom van julle klere vas te werk. Elke geslag moet dit doen. Werk dit met blou gare aan julle klere vas.

39 Wanneer julle dit sien, sal julle aan al die gebooie van die Here dink sodat julle dit kan nakom. Moenie agter julle eie begeertes en wense aanhardloop soos julle geneig is om te doen nie.

40 Die klossies sal julle daaraan herinner om alles te doen wat die Here gesê het. Julle moet toegewyd wees aan julle God.

41 Ek is die Here julle God wat julle uit Egipte laat trek het sodat Ek julle God kan wees. Ek is die Here julle God.”

Korag, Datan en Abiram se

opstand

1 Korag, die seun van Jishar, seun van Kehat, seun van Levi, het saamgesweer met Datan en Abiram, die seuns van Eliab en met On, die seun van Pelet. Hulle was van Ruben se stam.

2 Hulle het saam met 250 mans uit die Israeliete teen Moses in opstand gekom. Hulle was almal bekende leiers wat deur die gemeenskap aangewys is.

3 Hulle het by Moses en Aäron bymekaargekom en vir hulle gesê: “Julle dink te veel van julleself. Almal van die gemeenskap is tog vir God afgesonder. Die Here is onder ons almal. Waarom beskou julle julleself belangriker as die res van die Here se volk?”

4 Toe Moses hoor wat hulle sê, het hy op die grond neergeval.

5 Hy het vir Korag en almal wat met hom saamgespan het, gesê: “Môre-oggend sal die Here wys wie aan Hom behoort en wie vir Hom afgesonder is. Hy sal dié vir wie Hy verkies het, toelaat om naby Hom te kom.

6 Korag, jy en jou meelopers moet vir julle vuurpanne kry.

7 Môre moet julle dan vuurkole daarin sit en voor die Here kom en wierook daaroor sprinkel. Die een vir wie die Here kies, sal die een wees wat vir Hom afgesonder is. Dit is eerder julle Leviete wat te veel van julleself dink!”

8 Moses praat toe weer met Korag: “Luister tog, julle Leviete!

9 Beteken dit dan niks vir julle dat die God van Israel julle vir Hom uit die gemeenskap van Israel eenkant gesit het nie? Hy het dit gedoen sodat julle naby Hom kan wees om Hom namens die gemeenskap by sy tabernakel te dien!

10 Hy het vir jou en jou Levietebroers by jou, naby Hom laat kom. Wil julle dan nou vir julle ook die priesterdiens inpalm?

11 Wat het julle teen Aäron? Dis teen die Here wat jy en jou trawante saamsweer.”

12 Moses het toe Datan en Abiram, die seuns van Eliab, na hom toe laat roep. Hulle het laat weet: “Ons sal nie kom nie!

13 Is dit nie alreeds erg genoeg dat jy ons uit die vrugbare land weggevat het om hier in die woestyn dood te gaan nie? Nou wil jy jouself nog as baas oor ons aanstel!

14 Jy het ons glad nie na ’n vrugbare land toe laat kom nie. Jy het ons nie landerye en wingerde gegee om te besit nie. Probeer jy hierdie mense ’n rat voor die oë draai? Ons sal nie kom nie!”

15 Moses het toe baie kwaad geword. Hy het vir die Here gesê: “Moenie hulle graanoffers aanvaar nie. Ek het nie eers ’n donkie by een van hulle gevat nie. Ek het nooit enigeen van hulle benadeel nie.”

16 Moses het vir Korag gesê: “Jy en al jou kamerade moet môre hier voor die Here kom. Aäron moet by wees.

17 Laat jy en Aäron en elkeen van jou 250 handlangers ’n vuurpan dra en wierook om daaroor te gooi en kom dan na die Here toe.”

18 Elkeen het toe ’n vuurpan gevat, vuur daarin gesit, wierook daaroor gestrooi en by Moses en Aäron by die ingang van die tabernakel gaan staan.

19 Korag het die volk teen hulle opgesweep. Hulle het by die ingang van die tabernakel kom staan. Toe het die hele gemeenskap bewus geword van die Here se magtige teenwoordigheid.

20 Die Here het vir Moses gesê:

21 “Staan weg van hierdie mense af dat Ek hulle met een slag kan vernietig!”

22 Moses en Aäron het toe op die grond neergeval. Hulle het gesmeek: “O God, die God wat asem gee vir alles wat lewe. Moet U nou vir die hele gemeenskap kwaad word net oor een mens wat oortree het?”

23 Die Here het vir Moses gesê:

24 “Sê vir die mense dat hulle moet padgee van Korag, Datan en Abiram se tente af.”

25 Moses het toe opgestaan en na Datan en Abiram toe gegaan. Die leiers het agter hom aan getou.

26 Hy het met die mense gepraat en vir hulle gesê: “Staan terug van hierdie slegte mans se tente af! Moet aan niks vat wat aan hulle behoort nie sodat julle nie ook saam vernietig word deur al hulle oortredings nie.”

27 Hulle het toe van die tente van Korag, Datan en Abiram padgegee. Datan en Abiram het uitgekom en saam met hulle vroue, seuns en kindertjies by die ingang van hulle tente gaan staan.

28 Toe het Moses gesê: “Julle sal hieraan weet dat ek nie uit my eie optree nie, maar dat die Here my gestuur het om hierdie dinge te doen.

29 As hierdie mense op ’n natuurlike manier doodgaan, dan het die Here my nie gestuur nie.

30 As die Here egter iets eienaardigs laat gebeur en die grond skeur oop en sluk hulle met al hulle besittings in en hulle sink lewendig in die grond weg, dan sal julle weet dat hierdie mans die Here getart het.”

31 Hy het dit skaars gesê of die aarde het onder hulle oopgeskeur.

32 Die aarde het oopgegaan en hulle en hulle huisgesinne ingesluk. Dit het ook Korag en sy trawante en alles wat hulle besit het, ingesluk.

33 Hulle het met alles wat hulle besit net so lewendig in die grond verdwyn. Die grond het bo hulle toegegaan. Hulle het heeltemal uit die gemeenskap verdwyn.

34 Toe hulle hoor hoe hierdie mense gil, het al die Israeliete wat rondom hulle gestaan het, op die vlug geslaan. Hulle was bang die grond gaan hulle ook insluk.

35 Vuur het toe van die Here af gekom en dit het die 250 mans verteer wat nadergekom het om die wierook te brand.

36 Die Here sê toe vir Moses:

37 “Sê vir die priester Eleasar, Aäron se seun, dat hy die vuurpanne met wierook uit die brand moet herwin, want hulle behoort aan God. Hy moet die kole gaan weggooi.

38 Hy moet die vuurpanne van die mans wat met hulle lewens vir hulle oortredings betaal het, uitrol om daarvan ’n deksel vir die altaar te maak. Die vuurpanne is in die teenwoordigheid van die Here gebruik en behoort dus nou aan Hom. Hierdie deksel sal vir die Israeliete ’n waarskuwingsteken wees.”

39 Eleasar, die priester, het toe die bronsvuurpanne wat die mans gebruik het toe hulle in die vuur dood is, bymekaargemaak. Hy het daaruit ’n deksel vir die altaar gemaak.

40 Dit sou vir die Israeliete ’n waarskuwing wees dat niemand wat nie uit die nageslag van Aäron kom, sommer mag naderkom om wierook voor die Here te brand nie. Anders sal so ’n persoon soos Korag en sy meelopers word waarteen die Here deur Moses gewaarsku het.

Die Israeliete kom weer in

opstand

41 Net die volgende dag het die Israeliete weer teenoor Moses en Aäron begin kla. Hulle het gesê: “Julle het die volk van die Here vermoor!”

42 Toe die Israeliete om hulle begin saamdrom, het Moses en Aäron omgedraai na die tabernakel toe. Die wolk het oor die tabernakel kom hang. Die magtige teenwoordigheid van die Here het verskyn.

43 Moses en Aäron het toe by die ingang van die tabernakel gaan staan.

44 Die Here het vir Moses gesê:

45 “Staan weg van hierdie mense. Ek wil hulle in ’n oogwink vernietig.” Moses het op die grond neergeval.

46 Hy het vir Aäron geskreeu: “Vat gou ’n vuurpan en sit vuur daarop van die altaar af. Strooi wierook daaroor en beweeg vinnig tussen die mense in. Doen versoening vir hulle. Die Here se woede het onder hulle losgebreek. Die plaag het al klaar begin.”

47 Aäron het gemaak soos Moses vir hom gesê het. Hy het tussen die mense in gehardloop. Die plaag het toe reeds onder hulle losgebreek. Aäron het egter die wierook laat brand en versoening begin doen vir die volk.

48 Hy het tussen dié wat reeds dood was en dié wat nog gelewe het, gaan staan. Die plaag het toe opgehou.

49 In die plaag is daar egter 14 700 mense dood. Dit is nou bo en behalwe dié wat in die Koraggebeure dood is.

50 Toe die plaag ophou, het Aäron teruggegaan na Moses by die ingang van die tabernakel.

Bloeisels kom uit Aäron se stok

1 Die Here het vir Moses gesê:

2 “Vat twaalf stokke, een vir die leier van elke stam van Israel. Skryf die naam van die leier van elkeen van die stamme daarop.

3 Skryf Aäron se naam op die stok van die Levistam. Daar moet ’n stok wees vir elkeen van die leiers van die stamme.

4 Gaan sit hierdie stokke in die tabernakel daar voor die ark van die verbond neer waar Ek julle ontmoet.

5 Daar sal bloeisels uitkom uit die stok van die leier wat Ek verkies. Ek sal ’n einde maak aan die Israeliete se opstand teen julle.”

6 Moses het toe aan die Israeliete die opdrag gegee dat elkeen van die leiers van die twaalf stamme vir hom ’n stok moes bring met hulle naam daarop. Aäron se stok was ook tussen hulle.

7 Moses het die stokke in die tabernakel voor die Here gaan neersit.

8 Toe Moses die volgende dag in die tabernakel ingaan, kry hy Aäron se stok, wat die stam Levi verteenwoordig, vol bloeisels; dit het gebot en uitgeloop en amandeltjies aangehad.

9 Moses het al die stokke wat voor die Here was, uitgebring na die Israeliete toe. Elke leier het na sy stok kom kyk en dit gevat.

10 Die Here het vir Moses gesê: “Sit Aäron se stok weer terug voor die ark. Laat dit ’n teken wees vir dié wat in opstand kom. Mag dit ’n einde bring aan die geklaery teen My anders sal dit nog hulle dood veroorsaak.”

11 Moses het gemaak soos die Here vir hom gesê het.

12 Die Israeliete het toe vir Moses gesê: “Dit is verby met ons! Ons is almal daarmee heen!

13 Elkeen wat maar net naby die tabernakel van die Here kom, sal doodgaan. Ons is verdoem om dood te gaan!”

Die Levistam staan die priesters

by

1 Die Here het met Aäron gepraat: “Jy en jou seuns en jou stam sal verantwoordelik gehou word vir oortredings teen die heiligdom. Jy en jou seuns dra ook verantwoordelikheid vir die priesterwerk.

2 Bring die ander lede van die Levistam en laat hulle by jou aansluit om jou te help. Jy en jou seuns kan dan konsentreer op die tabernakel.

3 Pas op dat hulle nie aan die ark of enigiets daar by die tabernakel vat wanneer hulle hulle werk daar doen nie. Nóg julle nóg hulle sal dan bly lewe.

4 Hulle moet die diens by die tabernakel verrig en hulle pligte uitvoer. Iemand wat nie ’n Leviet is nie, mag egter nie daar naby kom nie.

5 Julle moet self die dienswerk in die heiligdom en by die altaar doen. As julle aan hierdie reël hou, sal die Here nie weer in woede uitbars teen die Israeliete nie.

6 Ek het self die Levistam uit al die Israeliete gekies om julle te help. Hulle is aan die Here afgestaan om die werk by die tabernakel te doen.

7 Jy, saam met jou seuns, moet egter die priesterwerk doen. Julle doen alles wat by die altaar en binne die tabernakel agter die skeidingsgordyn gebeur. Ek het die priesterwerk spesiaal net vir julle gegee. As enigiemand anders dit doen, sal hy nie bly leef nie.”

Die priester se deel van die

offers

8 Die Here het verder ook nog vir Aäron gesê: “Ek het jou aangestel om al die dinge wat die Israeliete vir My bring, te ontvang. Ek het bepaal dat dit aan jou en jou seuns behoort. Dit sal altyd so wees.

9 Die dele van die heel heiligste offers wat nie in die vuur geoffer word nie, is joune. Daardie gedeeltes van die maaltydoffer, sonde-offer en skuldoffer wat die volk vir My bring, kom jou en jou seuns toe.

10 Julle kan dit eet. Julle moet dit egter sien as iets wat besonder heilig is. Al die mans mag daarvan eet. Dit moet vir jou iets heiligs wees.

11 “Die offers wat die Israeliete vir My bring wat na My uitgehou word by die altaar, behoort ook aan jou. Ek gee dit vir jou en jou seuns en jou dogters. Dit is ’n vaste instelling. Almal in jou huis wat rein is, mag daarvan eet.

12 “Al die beste olyfolie, wyn en graan wat vir die Here gebring word, gee Ek ook vir jou.

13 Die eerste oes van die land wat hulle vir die Here bring, is ook joune. Almal in jou huis wat rein is, mag dit eet.

14 Enigiets of iemand wat spesiaal aan die Here afgestaan is, word ook joune.

15 Elkeen, mens of bees, wat eerste gebore word en wat aan die Here afgestaan word, is ook joune. Onthou dat elke mens wat eerste gebore word, losgekoop moet word. Onrein diere se eersteling moet ook losgekoop word.

16 Koop hulle los wanneer hulle ’n maand oud is. Die loskoopprys is 50 gram silwer. Dit is volgens die standaardgewig van die heiligdom.

17 Jy mag nie die eersgeborene van ’n bees, ’n skaap of ’n bok loskoop nie. Hulle behoort aan die Here. Hulle bloed moet teen die altaar gesprinkel word en hulle vet as ’n vuuroffer gebring word. Dit is aangenaam vir die Here.

18 Jy kan egter hulle vleis vat. Dit is joune, net soos die borsstuk en die regterboud van die offer wat na die Here toe uitgehou word, ook aan jou behoort.

19 Al hierdie heilige offers wat die Israeliete vir die Here bring, gee Ek vir jou en jou kinders. Dit sal altyd julle deel wees. Dit is ’n onverbreekbare ooreenkoms tussen die Here en jou en jou nageslag.”

Die Leviete se erfdeel

20 Die Here het vir Aäron gesê: “Jy sal nie grond kry in julle land nie. Jy sal nie saam met jou volk eiendom besit nie. Ek is jou erfporsie en jou aandeel in Israel.

21 Vir die werk wat hulle by die tabernakel doen, vergoed Ek die stam van Levi met al die tiendes wat Israel bring.

22 “Die Israeliete mag van nou af nie meer by die tabernakel kom nie. Dit sal as ’n oortreding beskou word wat lei tot die dood.

23 Die Leviete moet by die tabernakel werk. Hulle dra die verantwoordelikheid daarvoor. Dit is ’n onveranderlike wet. Hulle sal egter nooit enige grond tussen die Israeliete besit nie.

24 Ek gee die tiendes wat die Israeliete vir die Here offer aan die Leviete as hulle deel. Dit is waarom Ek gesê het dat die Leviete nie ’n erfporsie onder die Israeliete kry nie.”

25 Die Here het vir Moses gesê:

26 “Sê vir die Leviete: Wanneer Ek vir julle die tiendes wat die Israeliete vir My offer, as erfdeel vir julle gee, moet hulle weer ’n tiende daarvan vir die Here gee. Dit is dus ’n tiende van ’n tiende.

27 Dit sal beskou word asof dit julle graan van die dorsvloer af en julle eerste wyn van die wynpers af is.

28 So sal julle van die tiendes wat julle van die Israeliete kry, ook julle offer vir die Here bring. Oorhandig julle tiende daarvan aan die priester Aäron.

29 Sorg dat julle die heel beste daarvan vir die Here gee.

30 “Sê vir hulle: Wanneer julle die beste dele daarvan gee, word dit beskou as die Leviete se offer uit die oes en die druiwevat.

31 Jy en jou huis mag op enige plek daarvan eet. Dit is jou vergoeding vir die werk wat jy by die tabernakel doen.

32 Solank jy die beste deel daarvan gee, sal niks teen jou gehou kan word nie. Jy moet nooit die heilige dinge van die Israeliete minag nie, want dan sal jy sterf.”

Die rooi koei

1 Die Here het vir Moses en Aäron gesê:

2 “Hier is nog ’n opdrag wat die Here bepaal het: Sê vir die Israeliete hulle moet ’n gesonde rooi koei vat wat geen foute het nie. Sy moes ook nog nooit onder ’n juk ingespan gewees het nie.

3 Gee haar vir die priester Eleasar. Hy sal haar buite die kamp vat waar sy voor hom geslag sal word.

4 Eleasar sal dan van die bloed vat en dit met sy vinger sewe keer voor die tabernakel gaan sprinkel.

5 Terwyl hy toekyk, moet die vel, die karkas, die bloed en die binnegoed verbrand word.

6 Hy moet sederhout, ’n hisoptakkie en rooi wol in die vuur gooi waarin die koei verbrand word.

7 “Die priester moet dan sy klere en homself met water was. Daarna kan hy na die kamp toe teruggaan. Die priester is egter onrein tot die aand toe.

8 Die persoon wat die koei verbrand het, moet ook sy klere en homself met water was. Hy is ook onrein tot die aand toe.

9 Iemand wat rein is, moet dan die as van die koei bymekaarmaak en dit buite die kamp op ’n plek gaan uitgooi wat daarvoor eenkant gesit is. Dit sal daar gehou word vir die gemeenskap van Israel om in die water van die reinigingseremonie te gebruik.

10 Die man wat die as bymekaargemaak het, moet ook sy klere was. Hy is ook onrein tot die aand toe. Dit is ’n onveranderbare voorskrif vir sowel die Israeliete as die vreemdelinge wat tydelik by hulle bly.

Iemand wat aan ’n lyk vat

11 “Iemand wat aan ’n lyk vat, is sewe dae lank onrein.

12 Hy moet homself op die derde en op die sewende dag reinig. As hy dit nie op die derde en sewende dag doen nie, sal hy onrein bly.

13 Iemand wat aan ’n lyk vat en homself nie reinig nie, maak die Here se tabernakel onrein. Hy sal uit die gemeenskap van Israel verwyder word. Omdat daar nie reinigingswater oor hom gesprinkel is nie, sal hy onrein bly.

14 “Die reël vir iemand wat in ’n tent doodgaan, is dat almal wat in daardie tent ingaan en almal wat reeds in die tent was toe hy dood is, onrein is vir sewe dae.

15 Enige leë houer waarop daar nie ’n deksel was nie, is ook onrein.

16 Iemand wat buite in die veld aan ’n lyk vat van iemand wat met ’n swaard doodgemaak is of vanself doodgegaan het, en iemand wat aan ’n mens se beendere of ’n graf vat, is vir sewe dae onrein.

17 “Vat van die as van die offer wat buite die kamp verbrand is, sit dit in ’n houer en gooi vars water daaroor uit om daarmee die onreinheid weg te vat.

18 Iemand wat rein is, moet ’n hisoptakkie vat en dit in die water doop. Hy moet daarvan teen die tent sprinkel en oor alles wat daarin is en oor enige mens wat daarbinne was. Hy moet dit ook sprinkel oor iemand wat aan doodsbeendere gevat het, of verontreinig is deur iemand wat vanself dood is of aan ’n graf gevat het.

19 Die rein persoon moet op die derde dag en die sewende dag water sprinkel oor dié wat onrein is. Op die sewende dag moet dié wat onrein was, hulle klere en hulleself was. Daardie aand sal hulle weer rein wees.

20 “Iemand wat onrein geword het en nie hulleself reinig nie, sal uit die gemeenskap verwyder word. Hulle het die Here se tabernakel onrein gemaak. Daar is nie reinigingswater oor hulle gesprinkel nie. Hulle bly onrein.

21 Dit is vir julle ’n reël wat onveranderlik vas staan. Die persoon wat die reinigingswater sprinkel, moet ook sy klere was. Enigeen wat aan die reinigingswater vat, sal onrein wees tot in die aand.

22 Enigeen aan wie die persoon wat onrein is vat, sal ook onrein wees tot die aand toe.”

Water uit die rots by Meriba

1 Die Israeliete het in die vroeë lente in die Sinwoestyn aangekom. Hulle het by Kades kamp opgeslaan. Mirjam is daar dood en begrawe.

2 Daar was nie genoeg water vir die mense om te drink nie. Hulle het toe op Moses en Aäron toegesak.

3 Hulle het in opstand gekom teen Moses en vir hom gesê: “Ons moes maar liewer saam met die ander voor die Here doodgegaan het!

4 Hoekom het julle die Here se mense na hierdie woestyn toe gelei sodat ons hier saam met ons vee kan doodgaan?

5 Waarom het julle ons uit Egipte weggevat en ons na hierdie onleefbare plek gebring? Hier is nie landerye of vyebome of granate nie. Hier is nie eers water om te drink nie!”

6 Moses en Aäron is van die mense af weg na die ingang van die tabernakel toe. Daar het hulle vooroor gekniel. Die magtige teenwoordigheid van die Here het na hulle gekom.

7 Die Here het vir Moses gesê:

8 “Gaan vat die stok voor die altaar. Jy en Aäron moet al die mense bymekaarkry. Terwyl hulle kyk, moet jy die rots beveel om water te gee. Daar sal genoeg water uit die rots kom sodat die mense en hulle diere hulle versadig kan drink.”

9 Moses het gemaak soos die Here gesê het en die stok by die ark gaan haal.

10 Moses en Aäron het die mense by die rots bymekaargekry. “Luister, julle opstandige mense,” het hy vir hulle gesê. “Moet daar vir julle water uit die rots kom?”

11 Moses het sy hand opgelig en twee keer met die stok teen die rots geslaan. Daar het toe water uitgeborrel. Al die mense en hulle vee het gedrink totdat hulle versadig was.

12 Die Here het vir Moses en Aäron gesê: “Julle het my nie genoeg vertrou om vir die Israeliete te wys hoe heilig Ek is nie. Jy sal daarom nie hierdie mense inlei in die land wat Ek vir julle sal gee nie.”

13 Vandaar die naam “Waters van Meriba”, want die Israeliete het daar met die Here getwis. Daar het Hy vir hulle gewys hoe heilig Hy is.

Edom weier Israel toegang

14 Moses het van Kades af boodskappers na die koning van Edom gestuur: “Jou broersvolk Israel sê: Jy weet watter ontberings ons gely het.

15 Ons voorouers het afgegaan na Egipte toe. Ons het baie jare in Egipte gewoon. Egipte het ons voorouers baie sleg behandel.

16 Ons het die Here om hulp gesmeek. Hy het ons gebede verhoor en sy engel na ons toe gestuur. Hy het ons uit Egipte gelei. Ons is nou by Kades op die grens van jou land.

17 “Gee tog toestemming dat ons deur jou land kan trek. Ons sal nie deur jou veld of jou wingerde trek nie. Ons sal ook nie water uit jou putte gebruik nie. Ons sal op die Hoofweg van die Konings bly sonder om links of regs af te wyk totdat ons dwarsdeur jou gebied is.”

18 Die koning van Edom het hulle geantwoord: “Julle mag nie deur my gebied trek nie! Ek sal met my weermag teen julle uittrek!”

19 Die Israeliete het hom laat weet: “Ons sal met die grootpad langs hou. As ons of ons vee van jou water drink, sal ons daarvoor betaal. Ons wil werklik niks anders doen nie as net om deur jou gebied te trek.”

20 Hy het teruggeantwoord: “Julle trek nie hier deur nie!” Edom het toe met ’n groot en goed gewapende weermag uitgetrek om teen hulle te veg.

21 Omdat Edom geweier het om Israel toestemming te gee om deur sy gebied te trek, het Israel van hom af weggeswenk.

22 Hulle is toe weg van Kades af en die groep Israeliete het by die Horberg aangekom.

Aäron se dood

23 By die Horberg, op die grens van Edom, het die Here vir Moses en Aäron gesê:

24 “Aäron gaan nou by sy vaders versamel word. Hy sal nie ingaan in die land wat Ek vir die Israeliete gaan gee nie. Julle twee wou mos nie na my luister by die water van Meriba nie.

25 Vat nou vir Aäron en sy seun Eleasar saam met jou en klim uit teen die berg Hor.

26 Trek Aäron se ampsklere uit. Trek dit dan vir sy seun Eleasar aan. Aäron sal daar sterf en met sy vaders verenig word.”

27 Moses het gemaak soos die Here gesê het. Terwyl die volk staan en kyk, het hulle teen die Horberg uitgeklim.

28 Moses het Aäron se klere uitgetrek en sy seun Eleasar dit laat aantrek. Aäron het daar op die kruin van die berg gesterf. Moses en Eleasar het toe van die berg afgeklim.

29 Toe die mense sien dat Aäron dood is, het die hele Israel 30 dae lank oor hom gerou.

Die oorlog teen Arad

1 Die Kanaänitiese koning van Arad het in die Negevwoestyn gewoon. Hy het gehoor dat die Israeliete in aantog was met die pad wat na Atarim loop. Hy het teen Israel geveg en van hulle mense gevange geneem.

2 Die Israeliete het toe ’n gelofte aan God gedoen: “As U ons help om hierdie volk te oorwin, sal ons hulle stede uitwis.

3 Die Here het Israel se gebed verhoor. Hulle het die stede met die grond gelyk gemaak en die plek Gorma genoem.

Die bronsslang

4 Hulle is van Gorma af weg met die pad na die Rietsee toe om by Edom verby te kom. Langs die pad het hulle ongeduldig begin word.

5 Die volk het teenoor die Here en Moses begin kla: “Waarom het jy ons uit Egipte laat trek om hier in die woestyn te sterf? Hier is nie kos en water nie. Ons walg van die nuttelose manna!”

6 Die Here het toe giftige slange onder die volk gestuur. Hulle het die volk gepik. Baie uit Israel is daarvan dood.

7 Hulle het na Moses toe gekom en by hom bely: “Ons het ’n fout gemaak met wat ons teen jou en die Here gesê het. Bid tog vir die Here dat Hy die giftige slange van ons af sal wegvat.” Moses het toe namens die volk tot God gebid.

8 Die Here het vir Moses gesê: “Maak vir jou ’n afbeelding van ’n giftige slang en sit dit bo-op ’n paal. Elkeen wat gepik is en daarna kyk, sal bly leef.

9 Moses het toe ’n slang van brons gemaak en dit bo-op ’n paal gesit. As ’n slang iemand gepik het, het hy na die bronsslang gekyk en hy het bly leef.

Die reis na Moab

10 Die Israeliete het toe verder getrek tot by Obot en daar kamp opgeslaan.

11 Van daar het hulle versit na Ije-Abarim in die woestyn, oos van Moab.

12 Hulle is van daar af weg en het by die Seredspruit gekampeer.

13 Van daar af het hulle verskuif na die Arnonrivier, wat uit die gebied van die Amoriete vloei. Die Arnon vorm die grens tussen die gebied van die Moabiete en die Amoriete.

14 InDie boek van die oorloë van die Herestaan daar geskryf:

“By die dorp Waheb

in die gebied van Sufa

en die spruit van Arnon,

15 en die vallei by die spruite

wat strek tot by die nedersetting

van Ar by die grens met Moab.”

16 Van daar af is hulle na Beër toe. Dit is die Beër waar die Here vir Moses gesê het: “Roep die volk bymekaar dat Ek vir hulle water kan gee.”

17 Daar het Israel hierdie lied gesing:

“Borrel op, put!

Ons sal daaroor sing.

18 Put wat deur vorste

oopgegrawe is.

Wat die leiers van die volk

oopgemaak het,

met septers en staf.”

Hulle het toe uit die woestyn na Mattana toe vertrek.

19 Van daar is hulle na Nagaliël en toe na Bamot toe.

20 Daarvandaan het hulle vertrek na die vallei in die gebied van Moab onder die piek van Pisga, wat op die droë gebied van Jesimon afkyk.

Oorlog teen Sihon van Gesbon

21 Die Israeliete het boodskappers na Sihon, die koning van die Amoriete, gestuur:

22 “Laat ons deur jou land trek. Ons sal nie afdraai na die veld, of na jou wingerde toe nie. Ons sal nie water uit jou putte drink nie. Ons sal reguit hou met die Hoofweg van die Konings totdat ons deur jou gebied is.”

23 Sihon wou Israel egter nie toelaat om deur sy gebied te trek nie. Hy het sy hele volk bymekaargekry en uitgetrek om Israel in die woestyn aan te val. Hy het by Jahas aangekom en daar teen Israel geveg.

24 Die Israeliete het hom egter in die geveg verslaan. Hulle het sy land by hom afgevat vanaf die Arnonrivier tot by die Jabbokspruit teenaan die Ammoniete. Die Ammoniete het hulle gebied verdedig.

25 Die Israeliete het al die stede van die Amoriete ingeneem. Hulle het in Gesbon en die dorpe rondom gaan woon.

26 Gesbon was die hoofstad van koning Sihon van die Amoriete. Hy het met ’n vorige koning van Moab oorlog gemaak en sy hele land tot by die Arnonrivier van hom afgeneem.

27 Dis hoekom hulle oor hom gedig het:

“Kom na Gesbon

en herbou die stad.

Herstel die stad van Sihon.

28 ’n Vuur het uit Gesbon gegaan,

’n vlam uit die stad van Sihon.

Dit het Ar in Moab verteer

en dié wat in beheer is

van die Arnon.

29 Dis verby met jou Moab.

Jy sal tot niet gaan,

volk van Kemos.

Hy gee sy seuns prys

as vlugtelinge.

Sy dogters word gevangenes

van Sihon,

die koning van die Amoriete.

30 Ons het op hulle losgetrek.

Van Gesbon tot by Dibon

is hy verwoes.

Ons het hulle uitgevee

tot by Nofag en Medeba.”

31 Die Israeliete het toe in die gebied van die Amoriete gaan woon.

32 Moses het mense uitgestuur om Jaser te gaan verken. Hulle het dit saam met sy omringende dorpies ingeneem en die Amoriete verjaag wat daar gebly het.

33 Hulle het omgedraai en in die rigting van Basan begin marsjeer. Og, die koning van Basan, het teen hulle uitgetrek om by Edreï teen hulle te veg.

34 Die Here het toe vir Moses gesê: “Moenie vir hom bang wees nie. Ek gee vir jou die oorwinning oor hom en sy volk. Ek gee sy land vir jou. Jy sal met hom maak soos jy met Sihon, die koning van die Amoriete, wat in Gesbon gebly het, gemaak het.”

35 Hulle het toe vir hom en sy seuns en sy volk verslaan totdat daar nie een oorgebly het nie. Hulle het sy land oorgeneem.

Balak laat Bileam haal

1 Die Israeliete het weggetrek en in die vlakte van Moab gaan kamp opslaan. Dit is oos van die Jordaan, reg teenoor Jerigo.

2 Balak, die seun van Sippor, was koning van die Moabiete. Hy het gehoor wat die Israeliete alles met die Amoriete gedoen het.

3 Toe hy sien hoe baie Israeliete daar is, het hy en sy volk vir hulle bang geword.

4 Balak, koning van die Moabiete, het vir die leiers van die Midianiete gesê: “Hulle sal alles rondom ons verteer soos ’n bees die gras in die veld wegvreet.”

5 Hy het boodskappers na Bileam, die seun van Beor, gestuur. Bileam het by Petor langs die Eufraatrivier gebly in die land waarvandaan Balak kom. Hy het hom laat roep: “’n Volk het uit Egipte getrek. Hulle maak die hele aarde vol. Hulle het hulle reg teenoor my kom vestig.

6 Kom tog en vervloek hierdie volk vir my. Hulle is sterker as ek. Miskien kan ek hulle dan oorwin en uit die land verdryf. Ek weet as jy iemand seën, is hulle geseën en as jy hulle vervloek, is hulle vervloek.”

7 Die leiers van Moab en die leiers van Midian is toe daar weg met geld vir ’n voorspelling. Hulle het by Bileam gekom en Balak se woorde aan hom oorgedra.

8 Hy het vir hulle gesê: “Bly vannag hier oor. Ek sal vir julle môre sê wat die Here sê.” Hulle het toe by hom oornag.

9 Daardie nag het die Here na Bileam gekom. Hy het hom gevra: “Wie is hierdie mans hier by jou?”

10 Hy het vir Hom gesê: “Sippor se seun, Balak, die koning van Moab, het hulle na my toe gestuur met die boodskap:

11 ‘’n Volk het uit Egipte getrek. Hulle is die land vol. Hulle het hulle reg teenoor my kom vestig. Kom tog en vervloek hierdie volk vir my. Miskien kan ek hulle dan oorwin en uit die land verdryf.’”

12 “Moenie saam met hulle gaan nie,” het God vir Bileam gesê. “Jy mag die volk nie vervloek nie. Ek het hulle geseën.”

13 Vroeg die volgende oggend het Bileam opgestaan en vir die amptenare van Balak gesê: “Gaan terug na julle land toe. Die Here het vir my gesê ek mag nie saam met julle gaan nie.”

14 Hulle is terug Moab toe en het vir Balak gesê: “Bileam weier om saam met ons te kom.”

15 Balak het toe weer probeer. Hy het hierdie keer belangriker amptenare as die eerste keer na Bileam toe gestuur.

16 Hulle is na Bileam toe en het vir hom gesê: “So sê Balak, die seun van Sippor: ‘Moenie dat iets jou terughou om na my toe te kom nie.

17 Ek sal jou deeglik vergoed. Ek sal vir jou gee net wat jy vra. Kom tog nou en kom vervloek hierdie volk vir my.’”

18 Bileam het Balak se amptenare geantwoord: “Selfs al gee Balak vir my sy hele paleis vol silwer en goud, kan ek niks meer of minder doen as wat die Here my God vir my beveel het nie.

19 Julle moet ook ’n nag hier oorbly. Laat ek hoor of die Here nie nog iets verder het om vir my te sê nie.”

20 Daardie nag het die Here na Bileam toe gekom en vir hom gesê: “Hierdie mans het jou kom ontbied. Gaan dan nou saam met hulle. Jy mag egter net doen wat Ek vir jou sê.”

Bileam se donkie

21 Bileam het die volgende oggend opgestaan, sy donkie ingespan en saam met die amptenare van Moab gegaan.

22 Die Here het kwaad geword omdat hy gegaan het. Die Here het ’n engel gestuur om hom langs die pad voor te keer. Bileam het op sy donkie gery. Daar was twee bediendes saam met hom.

23 Bileam se donkie het die engel van die Here voor hom in die pad sien staan met ’n swaard in sy hand. Die donkie het uit die pad weggedraai en deur die veld gaan loop. Bileam het die donkie geslaan om hom na die pad toe terug te dwing.

24 Die engel het toe in ’n smal opening tussen twee wingerdmure gaan staan.

25 Toe die donkie die engel van die Here sien staan, het hy teenaan die muur probeer verbyskuur. Bileam se voet is teen die muur vasgedruk. Bileam het hom toe weer geslaan.

26 Die engel van die Here het toe op ’n ander plek gaan staan waar dit so nou is dat daar nie plek is om links of regs verby te gaan nie.

27 Toe die donkie weer die engel van die Here sien staan, het dit onder Bileam gaan lê. Bileam was woedend. Hy het die donkie met ’n stok geslaan.

28 Die Here het toe die donkie laat praat. “Wat het ek aan jou gedoen dat jy my nou al drie keer geslaan het?” vra die donkie vir Bileam.

29 Bileam sê vir die donkie: “Jy maak my belaglik. As ek ’n swaard gehad het, het ek jou nou doodgemaak.”

30 “Ek is dan jou donkie waarop jy nog altyd gery het,” sê die donkie. “Is dit hoe ek altyd met jou maak?”

“Nee,” sê Bileam.

31 Toe het die Here Bileam se oë laat oopgaan. Hy sien toe die engel van die Here in die pad staan met die swaard in sy hand. Hy het toe vooroor op die grond geval.

32 “Hoekom het jy die donkie nou al drie keer geslaan?” vra die engel van die Here vir hom. “Ek het gekom om jou voor te keer, want jy is op die verkeerde pad.

33 Die donkie het my gesien en drie keer al probeer wegdraai. Drie keer kon ek jou al doodgemaak het en die donkie laat bly leef het.”

Die engel laat Bileam tog gaan

34 Bileam bely toe voor die engel van die Here: “Ek het ’n fout gemaak. Ek het nie gesien u staan voor my in die pad nie. As dit vir u verkeerd is dat ek gaan, sal ek liewer omdraai.”

35 Die engel van die Here sê vir Bileam: “Gaan tog nou saam met die mans. Maar net wat ek vir jou voorsê, mag jy ook sê.” Bileam het toe saam met die amptenare gegaan.

36 Toe Balak hoor dat Bileam op pad is, het hy gegaan om hom te ontmoet by ’n Moabitiese stad op die grens van sy gebied, in die omgewing van die Arnonrivier.

37 Balak het vir Bileam gevra: “Ek het jou dan dringend ontbied om na my toe te kom. Hoekom het jy nie dadelik gekom nie? Glo jy dan nie dat ek jou kan beloon nie?”

38 Bileam sê vir Balak: “Ek het dan nou gekom. Ek kan net sê wat God my laat sê.”

39 Bileam is toe saam met Balak na Kirjat-Gusot toe.

40 Balak het beeste en skape geslag. Hy het vir Bileam en die amptenare wat by hom was daarvandaan gestuur.

Bileam se eerste uitspraak

41 Die volgende oggend het Balak vir Bileam saam met hom na Bamot-Baäl gevat. Van daar af kon hy sien tot waar die volk staan.

1 Bileam het vir Balak gesê: “Bou vir my sewe altare op hierdie plek. Jy moet sewe bulle en sewe ramme voorberei om te offer.

2 Balak het gemaak soos Bileam gevra het. Hy en Bileam het ’n bul en ’n ram op elke altaar geoffer.

3 Bileam sê toe vir Balak: “Bly hier staan by die offers wat jy gebring het. Laat ek gaan kyk of die Here my nie miskien wil ontmoet nie. Ek sal vir jou kom sê wat Hy my laat sien het en aan my geopenbaar het.”

Bileam het toe op ’n kaal koppie geklim.

4 God het Bileam daar ontmoet. Hy het vir God gesê: “Ek het sewe altare gebou en op elkeen ’n bul en ’n ram geoffer.”

5 Die Here het toe vir Bileam gesê wat hy vir Balak moet sê. Hy het gesê: “Gaan terug na Balak toe en gee vir hom hierdie boodskap.”

6 Toe hy by Balak terugkom, het die koning en al die amptenare van Moab by die brandoffers gestaan.

7 Hy het die boodskap oorgedra:

“Van Aram af het Balak

my laat kom.

Die koning van Moab

het my laat kom

vanaf die berge in die ooste.

Hy het gesê: Kom!

Kom vervloek Jakob vir my!

Kom kondig

Israel se ondergang aan!

8 Hoe kan ek hulle vervloek

vir wie God

nie vervloek het nie?

Hoe kan ek ondergang voorspel

vir hulle vir wie die Here

dit nie gedoen het nie?

9 Ek sien hulle

van bo van die kranse af.

Bo van die heuwels af

hou ek hulle dop.

Ek sien ’n volk wat op hulle eie is,

wat by die nasies

nie getel word nie.

10 Wie kan Jakob

se nageslag tel?

Wie kan selfs ’n kwart van Israel tel?

Mag ek as ’n regverdige sterf.

Mag my dae soos hulle s’n eindig.”

11 Balak vra toe vir Bileam: “Wat maak jy met my? Ek het jou gebring om my vyand te vervloek, maar jy staan en seën hulle!”

12 Bileam het geantwoord: “Ek kan net dit sê wat God my meegedeel het.”

Bileam se tweede uitspraak

vanaf Pisgaberg

13 Balak sê toe vir hom: “Kom saam met my na ’n ander plek toe. Jy sal van daar af ’n deel van die Israeliete kan sien. Vervloek hulle vir my van daar af.”

14 Hy het hom na die top van die Pisgaberg in die vlakte van Sofim toe gevat. Daar het hy sewe altare gebou. Op elkeen het hy ’n bul en ’n ram geoffer.

15 Bileam sê toe vir Balak: “Staan net so hier by jou brandoffers. Ek sal die Here daar anderkant ontmoet.”

16 Die Here het Bileam ontmoet. Hy het vir hom nog ’n boodskap gegee. Hy het vir hom gesê: “Gaan terug na Balak en gee vir hom hierdie boodskap.”

17 Hy is toe terug na Balak toe. Hy het saam met sy amptenare by sy brandoffer gestaan. “Wat sê die Here?” het Balak vir hom gevra.

18 Hy het toe die boodskap gebring:

“Staan op, Balak! Luister!

Hoor mooi wat ek vir jou sê,

seun van Sippor!

19 God is nie ’n mens

dat Hy sal lieg nie.

Hy is nie ’n mens

wat ‘ekskuus’ sal sê nie.

Het Hy al ooit iets gesê

wat Hy nie gedoen het nie?

Het Hy iets belowe

wat Hy nie nagekom het nie?

20 Ek het die opdrag gekry

om te seën.

Hy het geseën

en ek kan dit nie omdraai nie.

21 Hy het vir Jakob

nie teëspoed in gedagte nie.

Hy het nie moeilikheid

in die vooruitsig vir Israel nie.

Die Here sy God is by hulle.

Hy is koning oor hulle.

22 Hy het hulle uit Egipte bevry.

Hy is vir Israel

soos die brute krag

van ’n bees.

23 Geen voorspelling

kan iets doen aan Jakob nie.

Geen waarsêery het

krag teen Israel nie.

Van Jakob sal gesê word:

‘Watter wonderlike dinge

het God vir Israel gedoen.’

24 Die volk staan op en rek hom uit

soos ’n leeu.

Hy gaan nie lê

voor hy sy prooi

opgevreet het nie,

voor hy die bloed gedrink het

van die een

wat hy gevang het nie.”

Bileam se derde uitspraak vanaf

Peorberg

25 Balak sê toe vir Bileam: “As jy hulle nie gaan vervloek nie, mag jy hulle ook nie seën nie!”

26 Bileam het Balak geantwoord: “Het ek dan nie vir jou gesê dat ek alles moet doen wat die Here vir my sê nie?”

27 Balak sê vir Bileam: “Kom laat ek jou na nog ’n ander plek toe vat. Miskien is dit reg vir God om hulle van daar af te vervloek.”

28 Balak het Bileam toe na die piek van Peorberg gevat wat oor die woestyn uitkyk.

29 Bileam het weer vir Balak gesê: “Bou vir my hier sewe altare. Jy moet sewe bulle en sewe ramme voorberei om daarop te offer.”

30 Hy het gemaak soos Bileam vir hom gesê het. Hy het die beeste en ramme op die altare geoffer.