Elifas reageer die eerste keer op
Job
1 Elifas die Temaniet
het Job geantwoord:
2 “Sal jy geduldig kan wees
sodat ek iets vir jou kan sê?
Geen mens kan stilbly nie.
3 Jy het self baie mense
wat moed verloor het,
moed ingepraat.
Jy het swakkes ondersteun.
4 Jou woorde het
almal wat geval het, versterk.
Jy het mense wat twyfel,
regop gehou.
5 En nou dat die moeilikheid
oor jou gekom het,
is jy verslae,
noudat dit jou getref het, is jy
gebroke.
6 Gee dit dan nie vir jou hoop
dat jy God aanbid het nie?
Moet jy nie juis nou glo
dat God sorg
vir mense wat Hom dien nie?
7 “Dink daaraan:
Het onskuldige mense
ooit vergaan?
Wanneer is die mens
wat God getrou dien,
al ooit vernietig?
8 My ondervinding is
dat mense
wat moeilikheid plant
en die bose saai,
dit ook sal oes.
9 Deur die asem van God
het Hy hulle vernietig.
Deur sy woede vergaan hulle.
10 Die gebrul van die leeu,
die gegrom van die roofdier,
het stilgeraak.
Die tande van die jong leeu
is uitgeslaan.
11 Sonder prooi
gaan die leeu dood,
en die welpies
loop verlore rond.
12 “Ek het dit eenmaal
in die geheim gehoor,
asof iemand
dit in my oor fluister.
13 Een nag, terwyl ander slaap,
het ek dit gesien
in ’n gesig wat my verskrik het.
14 Ek was bang.
Ek het gebewe van die skok.
15 ’n Windvlaag
het by my verby getrek,
en die hare van my lyf
het orent gaan staan.
16 Iets het voor my gestaan,
maar ek kon nie uitmaak
watter vorm dit het nie.
Iets het voor my verskyn
en ’n veraf stem het gepraat:
17 ‘Kan ’n sterflike mens
regverdig wees
voor sy Maker,
en ’n blote mens
rein wees voor sy Skepper?’
18 Selfs sy eie hemelse dienaars
kan God nie vertrou nie.
Selfs sy boodskappers
is voor Hom vol gebreke.
19 Hoe kan Hy ons vertrou
wat van klei gemaak is?
Ons is van stof gemaak,
en word papgedruk,
so maklik soos ’n mot.
20 Tussen oggend en aand
word hulle vernietig,
onopsigtelik
vergaan hulle vir altyd.
21 Hulle tentpenne word uitgetrek,
en hulle sterf
sonder om wysheid te leer.”