Job: Ek verlang na wat verby is
1 Job het die gesprek voortgesit:
2 “Ek verlang na die ou jare,
na die tyd toe God
vir my gesorg het,
3 toe Hy die pad
voor my oë verlig het
sodat ek veilig
in die donkerte kon loop.
4 In my vroegste jare
was God ’n vriend
in my huis.
5 Die Almagtige was nog by my
en my kinders was om my.
6 In daardie dae het my koeie
oorvloedig melk gegee
en daar het strome olie
uit my olyfboorde gevloei.
7 “Ek het na die stadspoort toe
gegaan
om tussen die geëerde leiers
te gaan sit.
8 Jongmense het padgegee
as ek aankom.
Selfs bejaardes het opgestaan
uit respek vir my.
9 Die leiers het stilgebly
en in stilte bly staan
met die hand op die mond.
10 Die belangrikste amptenare
van die stad
het eenkant stil gestaan
en uit respek vir my
stilgebly.
11 Almal wat van my gehoor het,
het my geprys.
Dié wat my gesien het,
het goed
van my gepraat.
12 Want ek het die armes gehelp
in hulle nood,
en die weeskind
wat niemand gehad het
om hom te help nie.
13 Ek het mense gehelp
wat alle hoop verloor het,
en hulle het my geseën.
Ek het ’n lied gebring
in die harte van weduwees.
14 Wat ek ook al gedoen het,
was regverdig en opreg.
Regverdigheid was oor my
soos ’n kleed
en reg het my hoof bedek.
15 Ek was soos oë vir die blindes
en voete vir dié
wat verlam is.
16 Ek was ’n vader vir die armes
en het gesorg
dat die vreemdeling
regverdig verhoor word.
17 Ek het die greep
van wettelose verdrukkers
verbreek
en hulle gevangenes
uit hulle mag vrygestel.
18 “Ek het gedink:
‘Ek sal tog sekerlik sterf,
deur my familie omring,
na ’n lang en goeie lewe.
19 Want ek is soos ’n boom
wat by waters staan,
en wat elke môre
met dou verfris word.
20 Ek ontvang gedurig
eerbewyse,
en my krag word elke dag
vernuwe.’
21 “Elkeen luister na my
en waardeer my raad.
Hulle wag in stilte vir my
om te praat.
22 Wanneer ek gepraat het,
kon hulle niks byvoeg nie,
want hulle was tevrede
met my raad.
23 Hulle het gewag vir my
om te praat,
soos ’n mens wag op reën.
My woorde was vir hulle
soos ’n fris lentereën.
24 Wanneer hulle moedeloos
was,
het ek hulle met ’n glimlag
bemoedig.
Wanneer ek met goedkeuring
na hulle kyk,
was dit vir hulle kosbaar.
25 Ek was soos hulle leier
wat hulle op die regte pad lei.
Ek was soos ’n koning
tussen sy manskappe,
en soos iemand wat die treurendes
vertroos.”