1 “Waarom het die Almagtige
nie ’n dag van afrekening
vir die kwaaddoener nie?
Waarom wag die regverdige
tevergeefs op Hom?
2 Bose mense steel grond
deur grenslyne te verskuif.
Hulle steel skape
en laat hulle wei op hulle eie weiveld.
3 Hulle vat selfs donkies
van die weeskind.
Hulle vat die weduwee se bees
as borg.
4 Hulle druk die armes
uit die pad.
Die behoeftiges in die land
moet vir hulle wegkruip.
5 Die armes
moet soos wildedonkies
in die woestyn
sukkel om liggaam en siel
aan mekaar te hou.
Hulle soek kos in die woestyn
vir hulle en hulle kinders.
6 Hulle versamel veevoer
op ’n ander se landerye
en oes oorskiettrossies
in die wingerde
van die kwaaddoener.
7 Snags lê hulle sonder klere
in die koue,
sonder iets om hulle toe te maak.
8 Hulle is deurweek deur reën uit die
berge
en bondel almal saam
teen die rotse vir skuiling.
9 Weeskinders word weggeruk
van die bors
waaraan hulle drink.
Die baba van die arme
word as borg vir skuld geneem.
10 Armes loop kaal,
sonder klere.
Hulle dra kos aan vir ander,
terwyl hulle self honger ly.
11 Hulle pars olyfolie,
sonder om self
daarvan te proe,
hulle trap die wynpers,
terwyl hulle self dors is.
12 “Die gekerm van sterwendes
klink op uit die stad,
en die gewondes roep om hulp,
maar God steur Hom nie
aan die skreiende onreg nie.
13 “Kwaaddoeners kom in opstand
teen die lig.
Hulle wil niks te doen hê
met wat in die lig
gebeur nie.
Hulle loop nie op sy pad nie.
14 Moordenaars staan op
voor dagbreek
om die arme en behoeftige
dood te maak.
In die nag is hy ’n dief.
15 Die egbreker wag
tot dit skemer is,
want hy sê:
‘Niemand sal my nou sien nie.’
Hy dra ’n masker
sodat niemand hom herken nie.
16 In die nag breek hulle in
by huise;
in die dag slaap hulle.
Hulle wil niks weet
van die lig nie.
17 Vir hulle is die donker
soos die oggend.
Hulle is bondgenote
met die verskrikking
van die duisternis.
18 “Maar hulle sal van die aarde
verdwyn,
so vinnig soos skuim
wat deur ’n rivier
weggevoer word.
Alles wat hulle besit,
is vervloek
sodat niemand meer
in hulle wingerde kom nie.
19 Soos droogte en hitte
sneeu laat smelt,
so word sondaars
deur die dood verteer.
20 Selfs hulle ma’s vergeet van hulle.
Hulle is kos vir die wurms.
Niemand wil hulle onthou nie.
Bose mense breek in stukke
soos ’n boom in ’n storm.
21 Hulle het die kinderlose vrou
uitgebuit.
Hulle weier
om weduwees te help.
22 God sleep die sterkes weg
deur sy mag.
Al is hulle gevestig,
hulle het geen sekerheid
in die lewe nie.
23 God laat hulle miskien veilig woon,
maar Hy hou hulle altyd goed dop.
24 Al word hulle vir ’n tydjie
baie belangrik,
hulle sal almal vergaan.
Soos al die ander mense
word hulle bymekaargemaak en
soos koring afgesny.
25 “Is dit nie so nie?
Wie kan my verkeerd bewys
en my woorde ignoreer?”