Die Here se woede kom tot ’n
einde
1 Hoe dof het die goud geword!
Die fynste goud
het sy glans verloor.
Die uitgesoekte edelstene
lê oor die strate uitgestrooi.
2 Die inwoners van Jerusalem
was hulle gewig
in goud werd.
Nou word hulle minder geag
as potte van klei.
3 Selfs ’n jakkalswyfie
laat haar kleintjies drink,
maar die vroue van my volk
het wreed geword,
soos volstruise in die woestyn
wat hulle kleintjies ignoreer.
4 Babatjies se monde is droog,
maar hulle kry niks om te drink nie.
Kindertjies soebat tevergeefs
vir iets om te eet,
en niemand gee vir hulle iets nie.
5 Die mense wat vroeër
die lekkerste kos geëet het,
loop nou op straat en bedel
vir enigiets om te eet.
Dié wat vroeër
in paleise gebly het,
krap op ashope rond
vir iets om te eet.
6 My volk se skuld
is groter as dié van Sodom,
wat in ’n oomblik vernietig is
sonder dat iemand kon keer.
7 Ons leiers was
blinker as sneeu,
witter as melk
en so mooi soos edelstene.
8 Hulle het nou swarter geword
as roet.
Niemand herken hulle meer
op straat nie.
Hulle vel het gekrimp
tot op die been.
Hulle het uitgedroog soos hout.
9 Hulle wat doodgemaak is
in die oorlog,
is baie beter daaraan toe
as hulle
wat moet doodgaan van honger.
Hulle lewe kwyn weg
omdat daar niks is
om te eet nie.
10 Sagmoedige vroue
moes hulle eie kinders gaarmaak
en hulle eet
om te kan oorleef.
11 Maar nou is die Here se woede
uitgewoed.
Hy het sy ergste woede uitgegiet.
Hy het ’n vuur in Jerusalem losgelaat
wat dit afgebrand het
tot op sy fondamente.
12 Daar was nie ’n koning
op aarde
of ’n mens in die wêreld
wat ooit kon dink
dat ’n vyand
Jerusalem sou binnegaan nie.
13 Tog het dit gebeur
omdat haar profete oortree het
en haar priesters
regverdige mense
doodgemaak het in die stad.
14 Soos blindes
het hulle voel-voel
deur die strate geskuifel.
Hulle klere was so vol bloed,
dat niemand aan hulle
wou raak nie.
15 Mense het vir hulle geskreeu:
“Loop weg! Julle is onrein!
Gee pad!
Moenie aan ons raak nie!”
Hulle het weggevlug,
by heidennasies probeer bly,
maar selfs dié nasies
wou hulle nie daar toelaat nie.
16 Die Here het hulle verjaag.
Hy gee nie om vir hulle nie.
Die priesters en leiers
word nie meer
geëer en gerespekteer nie.
17 Ons het verniet gesit en wag
dat ons vennote ons kom help.
Ons het na nasies gekyk
wat ons nie kon red nie.
18 Ons vyand was op ons spoor.
Ons einde het gekom.
Ons dae was getel.
Dit was verby met ons.
19 Ons vyande het ons agtervolg,
hulle het op ons neergeswiep,
vinniger as arende uit die lug.
Toe ons die berge in gevlug het,
was hulle warm op ons spoor.
In die woestyn
het hulle ons reeds voorgelê.
20 Ons koning, die lewe van ons volk,
die gesalfde van die Here,
is in hulle strikke gevang.
Ons het nogal gedink
ons is veilig onder sy leiding
tussen die ander nasies.
21 Julle Edomiete wat in Us bly,
julle moet maar lag en lekkerkry.
Julle beurt kom
om dronk te word
van God se woede,
en dan kaal uitgetrek te word.
22 Jou straf sal verbygaan, Jerusalem.
Jy sal terugkom uit ballingskap.
Maar Edom,
jou straf het nou eers begin.
Dan gaan Hy jou sondes openbaar.