Hoe onontbeerlik die liefde is
1 Al sou ek enige taal op aarde
of selfs in die hemel kon
praat,
maar ek kom die liefde kort,
het ek ’n galmende trom
of ’n klinkende simbaal geword.
2 En al sou ek die gawe van profesie hê,
en sou ek alle geheime kon ontrafel,
en al die kennis ter wêreld hê,
en al sou ek genoeg geloof hê
om berge te verskuif,
maar ek kom die liefde kort,
sou ek ’n ronde nul wees.
3 En al sou ek al my besittings
vir die armes gee
en selfs my liggaam opoffer
sodat ek my daarop kon beroem,
maar ek kom die liefde kort,
sou dit my niks help nie.
4 Die liefde is geduldig en vriendelik,
die liefde is nie jaloers nie,
die liefde blaas nie sy eie beuel nie,
is nie vol van homself nie.
5 Dit tree nie onwaardig op nie,
stel nie sy eie belange voorop nie,
is nie kort van draad nie,
hou nie boek van die kwaad
wat hom aangedoen word nie.
6 Dit treur oor die onreg
wat plaasvind,
en juig as die waarheid seëvier.
7 Die liefde bly stil oor ander se foute,
dit bly steeds vertrou,
dit hou aan met hoop,
dit verduur alles.
8 Die liefde sal nooit vergaan nie.
Maar profesieë sal tot niet gaan,
die spreek in tale sal ophou,
en kennis sal verouder raak.
9 Ons ken maar net ten dele
en ons profeteer maar net ten dele.
10 Wanneer die volmaakte
egter gekom het,
sal al die onvolmaakte
uitgedien wees.
11 Toe ek nog klein was,
het ek gepraat soos ’n kind,
gedink soos ’n kind,
geredeneer soos ’n kind.
Maar noudat ek volwasse is,
het ek die dinge van ’n kind
ontgroei.
12 Nou sien ons dinge nog net vaagweg
soos in ’n dowwe spieël,
maar eendag sal alles vir ons
glashelder wees.
Nou verstaan ek net ten dele,
maar eendag sal ek ten volle
verstaan,
net soos God my nou ten volle
verstaan.
13 Al wat altyd sal bly,
is geloof, hoop en liefde – hierdie drie.
Maar die grootste hiervan
bly steeds die liefde!